Lebiodka syryjska (Origanum syriacum) to gatunek rośliny należący do rodziny jasnotowatych. Znana jest jako biblijny hyzop.
Występowanie
Występuje w Azji Zachodniej (Cypr, półwysep Synaj, Izrael, Jordania, Liban, Syria, Turcja). Rośnie na stepach, w lasach, zaroślach, w górach, w zbiorowiskach roślinnych typu makia i frygana.
Morfologia
Lebiodka syryjska to krzewinka o wysokości 35-60 cm. Łodyga jest czworoboczna, owłosiona, wzniesiona, zazwyczaj nierozgałęziona. Liście są pojedyncze, niewielkie (do 2,5 cm długości), obficie owłosione i szarozielone. Kwiat jest grzbiecisty, niewielki, obupłciowy, biały lub kremowy, wsparty szarozielonymi przysadkami i zebrany w gęste niby-kłosy. Roślina kwitnie od kwietnia do września.
Zastosowanie
Lebiodka syryjska to roślina zielna zasobna w olejki eteryczne i dlatego stosowana jest w kuchni jako przyprawa oraz wykorzystywana jako zioło lecznicze.
Lebiodka w Biblii
Badacze roślin biblijnych są zgodni, że lebiodka syryjska to biblijny hyzop, którego Izraelici używali podczas pierwszej Paschy. Jej opis znajdziemy w Księdze Wyjścia (12,22), gdzie jest napisane: „Weźcie gałązkę hizopu i zanurzcie ją we krwi, która jest w naczyniu, i krwią z naczynia skropcie próg i oba odrzwia”.
Rozpowszechniła się błędna opinia, że biblijny hyzop to roślina zwana hyzopem lekarskim (nadano jej nazwę właśnie od hyzopu). Stało się to za sprawą błędnego przetłumaczenia w Septuagincie hebrajskiego słowa esov (אזוב מצוי). O tym, że biblijnym hyzopem nie mógł być hyzop lekarski świadczy fakt, że nigdy nie występował on ani w Egipcie, ani w Ziemi Świętej. W Biblii Warszawskiej w pierwszej Księdze Królewskiej (4,33) znajduje się werset dotyczący Króla Salomona, który wspomina o tej roślinie: „Mówił on w nich o drzewach, począwszy od cedru, który rośnie w Libanie, aż do hizopu, który wyrasta z muru”. Hyzop lekarski nigdy nie rośnie na murze, a lebiodka syryjska tak, zdarza się to często. W Biblii słowo hyzop wymieniono 12 razy.
Co ciekawe, hyzop (czyli lebiodka syryjska) wraz z cedrem używane były przez Izraelitów w ceremonialnym oczyszczaniu przez kapłanów z trądu, gdy stwierdzili oni, że chory wyzdrowiał (Księga Kapłańska 14,1-32). Cedr symbolizował dumę i pychę, hyzop – poniżenie (była to roślina, która rosła na kamienistych ścieżkach i każdy mógł ją zdeptać). Użycie tych dwóch roślin do oczyszczenia miało oznaczać, że ozdrowiały z trądu nigdy więcej nie będzie już dumny jak cedr, lecz pokorny jak hyzop.
Hyzopu używano także do ceremonialnego oczyszczania domów (Kpł 14,33-35) oraz zmywania win (Lb 19,6; Hbr 9,19). W Psalmie 51 czytamy modlitwę pokutną Króla Dawida: „…pokrop mnie hizopem, a będę oczyszczony; obmyj mnie, a ponad śnieg bielszy się stanę…”.
Gałązki hyzopu nasączone octem podano do picia Jezusowi na krzyżu (Ewangelia Jana 19,29). Silnie owłosione pędy lebiodki syryjskiej dobrze zatrzymują wodę, dlatego używane były jako kropidło.
Przy okazji polecamy zapoznać się z artykułami:
- Akacja srebrzysta
- Bożodrzew gruczołowaty
- Rola odpowiedniego nawodnienia w sportach wytrzymałościowych i siłowych
- Praktyczne porady, jak pokonać uzależnienie od słodyczy
- Prehistoryczny handel nie dla prymitywnych
Źródła
- https://pl.m.wikipedia.org/wiki/Lebiodka_syryjska
- https://www.jadwiga.info/2013/06/ogrod-biblijny-zwiedzanie-20-22-wrzesnia/
© Źródło zdjęcia głównego: Wikimedia Commons. Autor: Davidbena. Licencja: CC BY-SA 3.0.
