Kazuar karłowaty (Casuarius bennetti) jest najmniejszym gatunkiem kazuara.
Taksonomia
Nazwa łacińska upamiętnia australijskiego przyrodnika George’a Bennetta. Jako pierwszy badał te ptaki po ich sprowadzeniu do Australii. Rozpoznał nowy gatunek i wysłał próbki do Anglii. Tam inni naukowcy potwierdzili jego odkrycie.
W zachodniej części Zatoki Cenderawasih (zachodnia Papua) występuje wyjątkowa forma, nazwana roboczo Casuarius papuanus.
Rozpoznano dwa podgatunki:
- Casuarius bennetti bennetti – występuje na Nowej Gwinei (poza półwyspem Ptasiej Głowy), wyspie Yapen i Nowej Brytanii.
- Casuarius bennetti westermanni – zamieszkuje półwysep Ptasiej Głowy.
Możliwy jest także trzeci podgatunek, Casuarius bennetti papuanus, który opisano w 1875 roku. Jego pochodzenie jest jednak niejasne. Często utożsamia się go z podgatunkiem Casuarius bennetti westermanni.
Lud Kalam z gór Nowej Gwinei nazywa kazuary kobtiy, czyli ptaki nieloty. Odróżnia je od innych zwierząt bez skrzydeł, takich jak psy czy węże.
Pierwszy opis naukowy kazuara mniejszego stworzył John Gould w 1857 roku na podstawie próbki z Nowej Brytanii.
Opis
Kazuar mniejszy jest dużym ptakiem, choć mniejszym od innych kazuarów. Jego długość wynosi od 99 do 150 cm, a waga od 17,6 do 26 kg. Jest nielotny. Ma twarde, czarne pióra, niski trójkątny hełm i różowe policzki. Na niebieskiej szyi widoczne są czerwone plamy.
Jest też niższy od innych kazuarów. Ma krótsze nogi (24,5 cm) i mniejszy dziób (11–12,2 cm). Łapy są duże, z ostrymi pazurami na wewnętrznych palcach. Samice są większe, mają dłuższe hełmy i intensywniejsze barwy skóry.
Zasięg występowania i siedlisko
Kazuar mniejszy żyje w górskich lasach mglistych i tropikalnych na Nowej Gwinei. Spotyka się go też na wyspach archipelagu Bismarcka (Nowa Brytania, Nowa Irlandia) oraz na wyspie Yapen. Występuje do wysokości 3300 m n.p.m.
Unika innych kazuarów, dzięki czemu żeruje także w lasach nizinnych. Zasięg jego występowania wynosi około 258 000 km².
Ekologia
Kazuar mniejszy żywi się owocami, które spadły na ziemię lub zrywa je z krzewów. Zjada także małe zwierzęta i owady. Dzięki hełmowi może przeszukiwać ściółkę w poszukiwaniu jedzenia, np. grzybów, owadów czy jaszczurek.
Kazuar mniejszy żyje samotnie i łączy się w pary jedynie w okresie lęgowym. W części zasięgu swojego występowania może migrować sezonowo.
Ochrona
W latach 2004–2013 kazuar mniejszy był uznawany za gatunek bliski zagrożenia (NT). Przyczyną były polowania i niszczenie siedlisk. W 2015 roku jego status zmieniono na „najmniejszej troski” (LC). Obecne populacje są stabilne, a presja łowiecka zmniejszyła się. Ogólna liczebność pozostaje jednak nieznana.
Przy okazji polecamy zapoznać się z artykułami:
- Inia amazońska – inia – inia orinocka
- Antylopa indyjska
- Czy sztuczna inteligencja może zastąpić mózg?
- Piorun kulisty – jak wygląda i kiedy może się pojawić?
- Lamentacje Ipuwera – egipski tekst potwierdza biblijną historię o plagach i exodusie
Źródło
1. https://en.wikipedia.org/wiki/Dwarf_cassowary [dostęp: 16.12.2024].
© Źródło zdjęcia głównego: Wikimedia Commons. Autor: Gaurav Nalkur. Licencja: CC BY-SA 3.0.
