asd

Hipopotam nilowy

Zobacz również

Hipopotam (Hippopotamus amphibius), znany również jako hipopotam nilowy lub rzeczny, to duży ssak półwodny zamieszkujący Afrykę subsaharyjską. Jest jednym z dwóch żyjących gatunków z rodziny Hipopotamidae, obok hipopotama karłowatego (Choeropsis liberiensis). Nazwa pochodzi od starogreckiego słowa oznaczającego „koń rzeczny”.

Po słoniach i nosorożcach hipopotam jest trzecim co do wielkości ssakiem lądowym oraz największym żyjącym parzystokopytnym. Choć fizycznie przypomina świnię, najbliżej spokrewniony jest z waleniami (wielorybami i delfinami). Hipopotamy można rozpoznać po beczkowatym ciele, szeroko otwierających się pyskach z dużymi kłami, prawie bezwłosym ciele, krótkich nogach przypominających filary oraz dużych rozmiarach: dorosłe samce ważą średnio 1500 kg, a samice 1300 kg. Mimo masywnej budowy i krótkich nóg, hipopotam potrafi biegać z prędkością 30 km/h na krótkich dystansach.

Hipopotamy żyją w rzekach, jeziorach i bagnach. Samce kontrolują terytoria wodne, na których przebywa od pięciu do trzydziestu samic i młodych. Kopulacja i poród mają miejsce w wodzie. W ciągu dnia hipopotamy przebywają w wodzie lub błocie, a o zmierzchu wychodzą na pastwiska. Chociaż odpoczywają blisko siebie w wodzie, żerują samotnie i nie wykazują terytorialnego zachowania na lądzie. Hipopotamy są jednymi z najniebezpieczniejszych zwierząt na świecie z powodu swojej agresywnej i nieprzewidywalnej natury. Są zagrożone utratą siedlisk oraz kłusownictwem dla mięsa i kości słoniowej (kłów).

Etymologia

Łacińskie słowo „hippopotamus” pochodzi od starogreckiego ἱπποπόταμος (hippopótamos), składającego się z ἵππος (híppos) oznaczającego „koń” i ποταμός (potamós) znaczącego „rzeka”, co razem oznacza „koń rzeczny”. W języku angielskim liczba mnoga to „hippopotamuses”, choć stosuje się także „hippopotami”.

Charakterystyka

Hipopotam jest megaherbivorem, którego rozmiar ustępuje jedynie słoniom i niektórym gatunkom nosorożców. Średnia waga dorosłego samca wynosi około 1480 kg, a samicy 1365 kg. Wyjątkowo duże samce mogą osiągnąć nawet 2660 kg. Samce rosną przez całe życie, podczas gdy samice osiągają maksymalną wagę w wieku około 25 lat. Hipopotamy mają beczkowate ciała, krótkie ogony i nogi oraz czaszki w kształcie klepsydry z długimi pyskami. Ich szkielet jest przystosowany do noszenia ogromnej masy, a gęste kości i niski środek ciężkości pozwalają im tonąć i poruszać się po dnie wody.

Hipopotamy mają stosunkowo krótkie nogi w porównaniu do innych przedstawicieli megafauny, ponieważ woda, w której żyją, zmniejsza obciążenie wagowe. Oczy, uszy i nozdrza hipopotamów są umieszczone wysoko na czaszce, co pozwala im pozostać nad powierzchnią wody, gdy reszta ciała jest zanurzona. Nozdrza i uszy mogą się zamykać pod wodą, a błony migawkowe chronią oczy.

Hipopotamy mają grubą, prawie bezwłosą skórę, która wydziela naturalną, ochronną substancję o czerwonym kolorze, zwaną czasem „krwawym potem”, działającą jak filtr przeciwsłoneczny i hamującą wzrost bakterii. Skóra hipopotamów ma grubość 6 cm i jest mało owłosiona. Zwierzęta te są głównie purpurowo-szare lub niebiesko-czarne, ale mają brązowo-różowe obszary na spodzie ciała oraz wokół oczu i uszu.

Hipopótamo_(Hippopotamus_amphibius),_parque_nacional_de_Chobe,_Botsuana,_2018-07-28,_DD_60
Zdj. 1. Hipopotam nilowy. © Źródło: Wikimedia Commons. Autor: Diego Delso. Licencja: CC BY-SA 4.0.

Zachowanie i ekologia

Hipopotamy to zwierzęta półwodne, które potrzebują dostępu do dużych ilości wody, aby mogły się całkowicie zanurzać, a jednocześnie muszą być blisko źródeł trawy. Ich naturalne środowisko to głównie słodkowodne siedliska, chociaż można je spotkać również w estuariach. Preferują spokojne wody z łagodnie nachylonymi brzegami. Większość dnia spędzają zanurzone w wodzie, aby utrzymać chłodną temperaturę ciała i nawodnienie. Tuż przed zmierzchem opuszczają wodę, aby żerować na lądzie, pokonując nocą dystans od 3 do 5 km i konsumując około 40 kg trawy. Mimo ich półwodnego trybu życia, dorosłe hipopotamy nie są zbyt dobrymi pływakami i rzadko wchodzą do głębokiej wody; zamiast tego poruszają się w wodzie, odbijając się od dna. Na lądzie poruszają się, kłusując i mogą osiągnąć prędkość 30 km/h, choć to tempo nie zostało jeszcze dokładnie potwierdzone.

Rozmnażanie

Samice osiągają dojrzałość płciową w wieku 5-6 lat, a ich ciąża trwa około ośmiu miesięcy. Samce dojrzewają w wieku około 7,5 roku. Poród odbywa się najczęściej w odosobnieniu, a matka wraca do grupy po 10-14 dniach. Noworodki rodzą się na lądzie lub w płytkiej wodzie i ważą średnio 50 kg. Samice są bardzo opiekuńcze i starają się utrzymać swoje młode w bezpiecznej odległości od innych. Cielęta mogą być czasowo umieszczane w grupach przedszkolnych, nadzorowanych przez dorosłe hipopotamy, i spędzają czas na zabawie. Hipopotamy, podobnie jak wiele innych dużych ssaków, są K-strategistami, co oznacza, że rodzą jedno dobrze rozwinięte młode co kilka lat, zamiast wielu mniej rozwiniętych młodych co kilka miesięcy, jak to jest u niektórych mniejszych ssaków. Cielęta przestają ssać mleko w wieku około roku.

Wpływ na Środowisko

Hipopotamy mają istotny wpływ na swoje środowisko, pomagając w utrzymaniu terenu wolnego od roślinności i zmieniając struktury bagien oraz kanałów. Poprzez defekację w wodzie, wprowadzają mikroby do środowiska, co wpływa na cykl biogeochemiczny. Czasami obserwuje się je jedzące padlinę, zwykle w pobliżu wody, co może być wynikiem niedoborów żywieniowych lub nietypowego zachowania, mimo że ich żołądek nie jest przystosowany do mięsożerności.

Hipopotamy są również znane z agresywnego zachowania, szczególnie w obronie młodych i terytorium. W Afryce są odpowiedzialne za więcej zgonów ludzi niż jakiekolwiek inne duże zwierzęta. Ich potężne szczęki i ostre kły mogą łatwo zniszczyć łódź lub zabić człowieka. Są również znane z atakowania krokodyli, które mogą stanowić zagrożenie dla ich młodych.

Pomimo ich znaczenia dla ekosystemów, hipopotamy są zagrożone przez utratę siedlisk, kłusownictwo i zmiany klimatyczne, które wpływają na dostępność wody. Ich odchody dostarczają składników odżywczych rybom i innym organizmom wodnym, a ich ruchy w wodzie pomagają w utrzymaniu otwartych kanałów wodnych. Hipopotamy są fascynującymi i istotnymi elementami swoich ekosystemów, ale ich przyszłość stoi przed wieloma wyzwaniami.


Źródło

1. https://en.wikipedia.org/wiki/Hippopotamus [dostęp: 05.08.2024].

© Źródło zdjęcia głównego: Wikimedia Commons. Autor:Olaf Oliviero Riemer. Licencja: CC BY-SA 4.0.

Zobacz również

Popularne artykuły

Fenek pustynny

Fenek pustynny Fenek pustynny (Fennecus zerda), znany również jako lis pustynny (Vulpes zerda)...

Hiena

Hiena Hieny to ssaki drapieżne (Carniova), które zaliczają się do rodziny Hienowatych. Ta...

Lis polarny

Lis polarny Lis polarny (Alopex lagopus), zwany inaczej pieścem lub piesakiem (Vulpes lagopus),...
Skip to content