Tygrys syberyjski, znany również jako tygrys amurski (Panthera tigris altaica) to największy z podgatunków tygrysa azjatyckiego, drapieżnego ssaka z rodziny kotowatych.
Opis
Tygrys syberyjski ma rdzawoczerwony lub rdzawożółty kolor. Na ciele drapieżnika znajdują się wąskie czarne poprzeczne pręgi. Długość ciała wynosi 150 cm. Czaszka mierzy 250 mm długości od podstawy do kłykci. Szerokość jarzmowa czaszki wynosi 180 mm. Długość górnego kła przekracza 26 mm. Ciało tygrysa amurskiego jest długie i giętkie ze stosunkowo krótkimi nogami oraz dość długim ogonem. Nadaje mu to zwinności i siły potrzebnej do polowania.
Rozmiar ciała
W latach 80. XX wieku typowa waga dzikich tygrysów syberyjskich wynosiła od 180 do 306 kg dla samców oraz od 100 do 167 kg dla samic. Duże osobniki były celem nielegalnych polowań. W 2005 roku grupa zoologów z Rosji, USA i Indii opublikowała wyniki badań. Skupili się w nich na analizie masy ciała zarówno dzikich, jak i hodowlanych tygrysów. Co się okazało? Do połowy XX wieku zarówno samce, jak i samice tygrysów syberyjskich ważyły średnio więcej niż po 1970 roku. Historycznie przeciętna waga dzikich samców wynosiła 215,3 kg, a samic 137,5 kg. Dzisiaj samce ważą średnio 176,4 kg, a samice 117,9 kg. Tygrysy amurskie są obecnie lżejsze od bengalskich. Ten spadek masy ciała można tłumaczyć mniejszą dostępnością ofiar, a także stale zwiększającą się liczbą nielegalnych polowań.
Naukowcy z Siberian Tiger Project dokonali pomiarów tygrysów amurskich w górach Sichote-Aliń. Wskazały one, że przeciętna długość ciała samców wynosi 195 cm, a samic 174 cm. Średnia długość ogona u samców to 99 cm, a u samic 91 cm. Najdłuższy samiec mierzył 309 cm. Długość jego ogona wynosiła 101 cm, a obwód klatki piersiowej 127 cm. Najdłuższa samica miała 270 cm długości i obwód klatki piersiowej wynoszący 108 cm.
Futro
Tygrys syberyjski ma dwa rodzaje futra: letnie i zimowe. Latem sierść jest szorstka i rzadka. Zimą gęstnieje, rośnie i staje się bardziej jedwabista. Jest wówczas bardziej kudłata na tułowiu i wyraźnie dłuższa na głowie. Zakrywała zwierzęciu uszy. Tygrysy amurskie i kaspijskie mają najgrubsze futra spośród wszystkich podgatunków tygrysów. Zimowa sierść ma kolor żółty, a letnia rudopomarańczowy. Ciekawostką jest fakt, że w miesiącach zimowych pręgi na ciele tego drapieżnika wydają się szersze i mają mniej wyraźne kontury. Letnie futro na grzbiecie ma długość 15–17 mm, 30–50 mm na karku, 25–35 mm na brzuchu, a na ogonie 14–16 mm. Futro zimowe z kolei na grzbiecie mierzy 40–50 mm, 70–110 mm na karku, 70–95 mm na gardle, 60–100 mm na klatce piersiowej i 65–105 mm na brzuchu. Tygrys syberyjski ma także wąsy. Ich długość mieści się w przedziale od 90 do 115 mm.
Zasięg występowania
Tygrys syberyjski niegdyś zamieszkiwał znaczną część Półwyspu Koreańskiego, Mandżurii oraz innych regionów północno-wschodnich Chin. Obecny był także na terenach wschodniej Syberii i rosyjskiego Dalekiego Wschodu. Naukowcy sugerują, że zasięg jego występowania rozciągał się również na zachód — aż do Mongolii i okolic jeziora Bajkał.
Obecnie tygrysa amurskiego można spotkać na obszarze niemal 1000 km od południa do północy. Zasięg jego występowania obejmuje cały Kraj Nadmorski oraz południową część Kraju Chabarowskiego — na wschód i południe od rzeki Amur. Znajdziemy go także w paśmie Wielkiego Khinganu. W kilku miejscach południowo-zachodniej części regionu Primorza góry te przekraczają granicę między Rosją a Chinami.
Tygrys syberyjski zamieszkuje głównie lasy sosny koreańskiej, które charakteryzują się złożoną strukturą i bogatą fauną. Fauna tego regionu obejmuje mieszankę form azjatyckich i borealnych. W górach Sichote-Aliń można spotkać siedem gatunków zwierząt kopytnych, w tym jelenia mandżurskiego, sarnę syberyjską i dzika. Jelenie sika żyją tylko w południowej części regionu, a piżmowiec syberyjski i łoś amurski preferują lasy iglaste.
Liczebność populacji
Liczba tygrysów amurskich w Chinach szacowana jest na 18-22 osobniki. Na Dalekim Wschodzie Rosji żyje z kolei 331-393 tygrysów syberyjskich. Około 250 z nich stanowi populację rozmnażającą się. Ponad 90% tych drapieżników zamieszkuje region gór Sichote-Aliń. Nieznana liczba tygrysów przetrwała w rezerwatach wokół góry Paektu, na granicy Chin i Korei Północnej. Wskazują na to ich ślady i obserwacje prowadzone przez przyrodników. Warto zaznaczyć, że dane dotyczące liczebności populacji pochodzą z 2005 roku.
W sierpniu 2012 roku badacze po raz pierwszy zarejestrowali tygrysicę z czterema młodymi w rezerwacie Hunchun w północno-wschodnich Chinach, w pobliżu granicy z Rosją i Koreą Północną. Wiosną 2013 i 2014 roku inni naukowcy ujawnili obecność 27-34 tygrysów wzdłuż granicy chińsko-rosyjskiej. W kwietniu 2014 roku pracownicy World Wide Fund for Nature nagrali film przedstawiający tygrysicę z młodymi w głębi Chin. Między 2003 a 2016 rokiem populacja tygrysów syberyjskich w górach Changbai rozszerzyła swój zasięg na zachód. Badania z użyciem fotopułapek wykazały obecność około 55 tygrysów syberyjskich w czterech kompleksach leśnych północno-wschodnich Chin: Laoyeling, pasmo Zhangguangcai, góry Wandashan i Mały Khingan. Przeprowadzone one zostały w latach 2013-2018.
Przy okazji polecamy zapoznać się z artykułami:
- Czwarty wymiar – cz. 1: Kształt Wszechświata
- Czym są zmiany klimatyczne na Ziemi? Jaki jest w nich udział człowieka i jak możemy temu zaradzić?
- Mikroplastik – co to jest i jak wpływa na florę i faunę
Źródło
1. https://en.wikipedia.org/wiki/Siberian_tiger [dostęp: 1.10.2024].
© Źródło zdjęcia głównego. Wikimedia Commons. Autor: Chrumps. Licencja: CC BY-SA 4.0.