Nocek orzęsiony (Myotis emarginatus) to gatunek należący do rodziny mroczkowatych (Vespertilionidae).
Charakterystyka
To średniej wielkości nietoperz o gęstym, wełnistym futrze. Górna część ciała ma barwę rudobrązową lub rdzawoczerwoną. Spód jest bladożółtobrązowy, bez wyraźnej granicy między kolorami.
Młode nocki orzęsione są jednolicie szare. Pysk jest jasnobrązowy, a uszy brązowe, z charakterystycznym wycięciem. Na małżowinie usznej znajdują się drobne brodawkowate wypustki. Tragus jest krótki i nie sięga wycięcia w uchu. Skrzydła są szerokie i brązowe. Błona ogonowa jest podtrzymywana przez prostą kość piętową i częściowo pokryta krótkimi włoskami.
Tryb życia i dieta
Nocek orzęsiony żywi się głównie pająkami i muchówkami. W Belgii jego pożywienie stanowią przede wszystkim muchy krwiopijne, które mogą stanowić nawet 72% diety. Gdy ich brakuje, chętniej poluje na pająki, zwłaszcza krzyżaki i omatniki.
W Kraju Basków na początku sezonu rozrodczego zjada różne stawonogi, głównie muchówki. Latem, gdy przybywa pająków, jego dieta staje się bardziej wyspecjalizowana. W sierpniu krzyżak ogrodowy stanowi nawet 80% jego pokarmu.
Żeruje, zbierając ofiary z twardych powierzchni i liści. Znalezione w jego odchodach pajęczyny wskazują, że wyciąga pająki prosto z sieci.
Najczęściej poluje w lasach liściastych i mieszanych. W północno-zachodnich częściach zasięgu występuje także w lasach nadrzecznych i na terenach trawiastych. Często przebywa w pobliżu obór, gdzie żyją muchówki pasożytnicze. W rejonach śródziemnomorskich można go spotkać w gajach oliwnych. Na dzień ukrywa się w jaskiniach i budynkach, często razem z podkowcami.
Zasięg występowania
Występuje w Europie, Afryce Północnej i Azji. Można go spotkać m.in. w Polsce, Niemczech, Hiszpanii, Włoszech, Francji, Grecji, Turcji, Kazachstanie, Izraelu i Maroku. W 2012 roku po raz pierwszy odnotowano go w południowej Anglii.
Zagrożenia i ochrona
Na północnym zachodzie jego populacje są zależne od muchówek krwiopijnych. Zwalczanie tych owadów oraz modernizacja obór sprawiają, że nietoperze tracą źródła pożywienia. Na Półwyspie Iberyjskim kluczowe dla przetrwania gatunku są lasy bogate w pajęczyny. Wycinka i degradacja tych siedlisk stanowią dla niego poważne zagrożenie.
Przy okazji polecamy zapoznać się z artykułami:
- Zebra pręgowana – zebra Grévy’ego – zebra Grévyego
- Świstunka leśna
- 7 cudów świata – poznaj najbardziej znane starożytne budowle
- Jak powstały liczby rzymskie?
- Czy sztuczna inteligencja może zastąpić mózg?
Źródło
1.https://en.wikipedia.org/wiki/Geoffroy%27s_bat [dostęp: 03.03.2025].
© Źródło zdjęcia głównego: Wikimedia Commons. Autor: Karol Tabarelli de Fatis. Licencja: CC BY-SA 3.0.