Błotniak stepowy (Circus macrourus), znany też jako błotniak blady lub błotniak biały, to gatunek wędrownego ptaka należącego do rodziny jastrzębiowatych (Accipitridae). Miejsca lęgowe ptaka najczęściej można odnaleźć w południowych częściach Europy Wschodniej oraz Azji Środkowej. Przedstawicieli tego gatunku często widuje się także w Iranie. Pojedyncze osobniki zasiedlają tereny Europy Zachodniej i Wielkiej Brytanii. Na zimę migrują do Azji Południowo-Wschodniej oraz Indii. Błotniaki stepowe gniazdują głównie na wrzosowiskach i torfowiskach.
Opis błotniaka stepowego
Błotniaki białe z reguły mają długie skrzydła, które w trakcie lotu utrzymują w pozycji odwróconego V. Dorosłe osobniki zazwyczaj dorastają do około 40-48 cm przy rozpiętości skrzydeł na poziomie od 95 do 120 cm. U tych ptaków występuje wyraźny dymorfizm płciowy. Samce na ogół są nieco lżejsze od samic. Zwykle osiągają wagę około 315 g, podczas gdy masa ciała ich potencjalnych partnerek wynosi 445 g. Osobniki płci męskiej wyróżnia szaro-białe upierzenie na grzbiecie i białe na brzuchu. Końcówki skrzydeł są natomiast czarne. Grzbiet samicy jest natomiast brązowy. Do charakterystycznych cech osobników płci żeńskiej należą też białe osłony ogonowe oraz jasnobrązowy spód ciała, na którym widać brązowe pręgi. Podobne upierzenie występuje również u młodych błotniaków bladych obojga płci.
Zachowanie i ekologia
Do ulubionych przysmaków błotniaków stepowych należą niewielkie ssaki i ptaki. Ponadto ich jadłospis często zostaje wzbogacony o duże owady (zwłaszcza świerszcze i szarańczaki), jaszczurki oraz żaby. Ptaki budują gniazda na ziemi. Tam samica składa jednorazowo od 3 do 6 jaj.
Przy okazji polecamy zapoznać się z artykułami:
- Husarz władca
- Pełzacz ogrodowy
- Kaniony – pamiątki po biblijnym potopie
- Moralne konsekwencje darwinizmu
- Istnienie roślin przed powstaniem światła słonecznego – czy biblijny opis stworzenia jest nieścisły?
Źródło
1. https://en.wikipedia.org/wiki/Pallid_harrier [dostęp: 21.01.2025]
© Źródło zdjęcia głównego: Wikimedia Commons. Autor: Anton Labachou. Licencja: CC BY 4.0.