Durupinar – czy Arka Noego została odnaleziona?

Od czasu do czasu Arka Noego powraca jako temat w mediach. Niedawno grupa badaczy Noah’s Ark Scans opublikowała trójwymiarowy skan formacji geologicznej w Turcji niedaleko góry Ararat, która to formacja jest przez wielu ludzi uznawana za biblijną Arkę Noego. Naukowcy uznali, że ta struktura nie może mieć pochodzenia naturalnego. Czy to naprawdę może być owa długo poszukiwana biblijna łódź?

Odkrycie w Turcji

Na wschodzie Turcji, na południe od góry Ararat i na wschód od góry Tendürek, znajduje się miejsce, które od 1959 roku uznawane jest przez wielu badaczy za biblijną Arkę Noego. Skąd pomysł, że właśnie tam? Pismo Święte mówi, że Arka Noego osiadła w miejscu określonym jako „góry Ararat”¹. I właśnie na południe od góry Ararat, tuż przy wsi Üzengili, znajduje się formacja, która swoim kształtem przypomina Arkę Noego.

Różni naukowcy przez lata interesowali się tą formacją. Została ona odkryta w 1959 roku przez tureckiego kapitana, Ilhana Durupinara i nazwana na jego cześć. W latach 2014-2019 naukowcy z projektu Noah’s Ark Scans prowadzili tam badania geofizyczne. Kilka tygodni temu opublikowali wyniki swoich badań w postaci trójwymiarowego skanu².

Skan ukazuje nie tylko kształt łodzi, ale także proste linie, które, jak twierdzą naukowcy, nie mogły powstać w sposób naturalny. Trzy warstwy tej formacji mają odpowiadać trzem piętrom Arki Noego. Wymiary formacji również mają zgadzać się z rozmiarami Arki Noego, tak jak są one zapisane w Piśmie Świętym³.

Odnalezienie Arki Noego mogłoby być wspaniałym potwierdzeniem tego, że historia o potopie rzeczywiście miała miejsce, i dlatego wielu naukowców jej poszukuje. Czy formacja Durupinar to faktycznie Arka Noego?

Sceptycyzm geologów

Wielu naukowców, zwłaszcza ewolucjonistów, jest sceptycznych wobec znaleziska zespołu Noah’s Ark Scans. Geolodzy często twierdzą, że formacje skalne mogą czasem tworzyć się w taki sposób, że przypominają struktury zbudowane przez człowieka⁴. Nie inaczej ma być w przypadku Durupinar. Oprócz tego ewolucjoniści uważają, że około 2500 roku p.n.e. człowiek nie mógłby zbudować łodzi zdolnej pomieścić wszystkie wspomniane przez Księgę Rodzaju zwierzęta. Nie mówiąc już o tym, że całkowicie odrzucają historię o potopie.

Globalny potop?

Czy więc nie mamy tu do czynienia z Arką Noego? Czy biblijny potop i Arka Noego były tylko mitami, które nie wydarzyły się naprawdę? Wymaga to głębszego wyjaśnienia.

Wbrew temu, co przekazują nam naukowcy ewolucjoniści, globalny potop jak najbardziej mógł mieć miejsce. Formacje geologiczne i znajdujące się w nich skamieliny będące dla ewolucjonistów dowodem na stopniowy rozwój gatunków trwający wiele milionów lat, dla innych naukowców są dowodem na globalny potop, który gwałtownie pogrzebał ówczesne zwierzęta, włącznie z dinozaurami⁵.

Na globalny potop wskazują nie tylko dane geologiczne i paleontologiczne, ale również informacje z zakresu historii kultury. Pismo Święte nie jest bowiem jedynym źródłem historii o potopie. Z jakiegoś powodu bardzo wiele kultur na Ziemi posiada mity na ten temat⁶. Szczegóły mogą się różnić, ale sam fakt, że takie legendy istnieją, jest czymś fenomenalnym. Zwłaszcza, że praktycznie wszystkie te kultury opisują powódź zalewającą całą Ziemię, a nie tylko jej fragment. Nawet kultury żyjące w obszarach suchych i pustynnych, takie jak Aborygeni w Australii, mają swoje wersje mitu o ogólnoświatowym potopie. Więcej na ten temat piszemy tutaj.

Czy Arka Noego może istnieć dzisiaj?

A co ze stanowiskiem Durupinar? Okazuje się, że głosy sceptyczne odnośnie do znalezisk zespołu Noah’s Ark Scans pojawiają się nie tylko po stronie ewolucjonistów. Dr Andrew Snelling, geolog i kierownik wydziału badawczego kreacjonistycznej organizacji Answers in Genesis, wyjaśnia to następująco:

Nie sądzimy, żeby Arka przetrwała i była dla nas dostępna po 4350 latach. Mamy powody, aby uważać, że Noe i jego rodzina, nie mając wokół siebie dojrzałych drzew, aby zbudować dla siebie schronienie po wyjściu z Arki, mogli rozebrać Arkę (której już nie potrzebowali), aby z niej pozyskać drewno.

Poza tym stanowisko Durupinar znajduje się w dolinie, a nie na górze, jak opisuje to Księga Rodzaju. Nie jest znane dokładne znaczenie terminu „góry Ararat” [Rdz 8,4, gdzie mowa jest o „górach” w liczbie mnogiej] ani ich dokładna lokalizacja. Ale nawet owa struktura leży na powierzchni strumienia lawy (pod potokami błota) pochodzącej z wulkanu, który, podobnie jak wulkan na górze Ararat, wybuchł po potopie. Arka osiadła na górze w 150-tym dniu potopu, więc gdyby osiadła na wulkanie, który cały czas wybuchał, byłoby to poważnym zagrożeniem dla Noego i jego Arki⁷.

To by znaczyło, że stanowisko Durupinar faktycznie może być naturalną formacją geologiczną. Możliwe też, że jest jakimś stanowiskiem zbudowanym przez starożytnego człowieka. Jednak wydaje się mało prawdopodobne, aby to była biblijna Arka Noego.

Inne lokalizacje Arki Noego

Do powyższej wypowiedzi dr. Snellinga należy dodać, że Durupinar nie jest jedynym miejscem, gdzie teoretycznie mogła osiąść Arka Noego. Obecna tradycja chrześcijańska jest zdania, że Arka Noego osiadła na samej górze Ararat i liczni badacze właśnie tam kierują swój wzrok⁸. Szkopuł w tym, że jest to góra wulkaniczna, co niosłoby pewne skutki dla Arki Noego, o czym wyżej wspomina dr Snelling.

Co więcej, góra Ararat jest znana pod tą nazwą dopiero od… średniowiecza. Tradycyjna ormiańska nazwa tej góry to Masis – była to święta góra lokalnej religii pogańskiej. Gdy do Ormian zawitało chrześcijaństwo razem z biblijną historią o potopie, to z początku nie było zainteresowania górą. Stało się to dopiero podczas wypraw krzyżowych, kiedy Ormianie zaczęli identyfikować górę Masis z biblijnymi górami Ararat. Miało to zachęcić krzyżowców do wyzwolenia ich narodu z rąk muzułmańskich Turków⁹. Dlatego nazwa Ararat przylgnęła do tej góry i tak jest aż do dzisiaj.

Wcześniejsza tradycja chrześcijańska w Armenii umieszczała „góry Ararat” w regionie dawnego królestwa i rzymskiej prowincji Corduene (lub Korduk), na południe od jeziora Wan w Turcji i na północ od Górnej Mezopotamii¹⁰. W tym samym regionie Arkę Noego umieszcza tradycja muzułmańska. Dokładniej chodzi o górę Judi (lub Cudi) na terenie dzisiejszej Turcji, u styku granic z Syrią i Irakiem¹¹. W czasach starożytnych wokół jeziora Wan istniało królestwo Urartu, które obejmowało również region Corduene razem z górą Judi. Uważa się, że właśnie od nazwy „Urartu” pochodzi hebrajska nazwa „Ararat”.

Czyżby więc tam należało szukać ewentualnych pozostałości po Arce Noego?

Przypisy

1. Rdz 8,4; por. Iz 37-38.
2. To może być Arka Noego. Naukowcy mają mocne argumenty, Onet Wiadomości, 12 października 2021, https://wiadomosci.onet.pl/swiat/arka-noego-w-gorach-w-turcji-naukowcy-maja-trzy-mocne-argumenty/nkjydbd
3. Rdz 6,15.
4. Radford B., Noah’s Ark Discovered … Again and Again, LiveScience, 5 września 2006, https://www.livescience.com/7137-noah-ark-discovered.html
5. Snelling A. A., Geologic Evidences for the Genesis Flood, „Answers Magazine”, 2007 (4), s. 81-83, https://answersingenesis.org/the-flood/geologic-evidences-for-the-genesis-flood/
6. White M., Flood Legends, „Answers Magazine”, 2007 (2), s. 18-20, https://answersingenesis.org/the-flood/flood-legends/flood-legends/
7. Ham K., “Boat-Like Formation” Matching Noah’s Ark Discovered in Turkey?, Answers in Genesis, 7 października 2021, https://answersingenesis.org/noahs-ark/boat-like-formation-matching-noahs-ark-discovered-turkey/ (tłum. własne).
8. Snelling A. A., Is Noah’s Ark on Mount Ararat?, „Answers Magazine”, 2017 (3), s. 54-62, https://answersingenesis.org/noahs-ark/noahs-ark-found/noahs-ark-mount-ararat/
9. Petrosyan H., The Sacred Mountain, w: Abrahamian L., Sweezy N. (red.), Armenian Folk Arts, Culture, and Identity, Indiana University Press, 2001, p. 36.
10. Ibid.
11. Lewis, J. P., Noah and the Flood: In Jewish, Christian, and Muslim Tradition, „The Biblical Archaeologist”, grudzień 1984, s. 237.