W 2017 roku w osadach morskich znaleziono dużego dinozaura, w którego żołądku znajdował się skamieniały ostatni posiłek gada1. Dinozaur był niemal doskonale zachowany, a jego kości podobne były do kości dinozaura znalezionej około 110 kilometrów od wybrzeża Norwegii2. Naukowcy ewolucyjni nie potrafią w sposób wiarygodny wyjaśnić znaleziska, szczególnie po zbadaniu zawartości żołądka dinozaura.
Dinozaur zidentyfikowany
Caleb Brown, paleontolog z Royal Tyrrell Museum of Palaeontology, stwierdził, że skamieniały nodozaur (rodzaj ankylozaura) jest jednym z najlepiej zachowanych dinozaurów na świecie. Szkielet gada zachował cechy rzadko spotykane w skamieniałościach opancerzonych dinozaurów, w tym skórę i łuski, nienaruszone pokrywy rogów oraz pierwotny kształt3.
Skamieniałość została znaleziona w złożu oceanicznym formacji Clearwater, która jest piaszczystą jednostką dolnej kredy, wypełnioną wieloma innymi skamieniałościami morskimi. George Dvorsky opisał miejsce odkrycia, interpretując znalezisko:
“Ta skamielina została znaleziona w kopalni odkrywkowej na północ od Fort McMurray w Albercie w 2011 roku. Jej nadzwyczajne zachowanie było wynikiem serii szczęśliwych wydarzeń – szczęśliwych przynajmniej dla paleontologów. Krótko po żerowaniu, 2900-funtowy (1300-kilogramowy) olbrzym zmarł blisko brzegu, a jego ciało podryfowało do morza. Ostatecznie ciało osiadło na dnie morskim, gdzie zostało zachowane w błocie [a tak naprawdę w piasku], na skrawku wczesnokredowej nieruchomości znanej obecnie jako formacja Clearwater”3.
W tej interpretacji coś nie pasuje… Przecież aby skamieniałość mogła się zachować, musi zostać zakopana szybko i głęboko4. Gdyby ciało zwierzęcia łagodnie dryfowało po morzu, osiadło na dnie i powoli zostało zakopane z pewnością niejeden drapieżnik zdążyłby je co najmniej poważnie naruszyć. A dinozaur nie znajdował się nawet blisko brzegu, lecz wystarczająco daleko i głęboko w jednostce skalnej, w której znaleziono również kilka innych dużych gadów morskich, takich jak ichtiozaur Athabascasaurus bitumous, plezjozaur Nichollssaura borealis i elasmozaur Wapuskanectes betsynicholsae1.
Ponadto o szybkim pochówku nodozaura świadczy również fakt, że zawartość jego żołądka nie zdążyła zgnić.
Dinozaur najedzony
Naukowcy poddali badaniu mikroskopowemu treść żołądkową nodozaura1. Odkryli w niej 48 odmian roślin, w tym drzewa iglaste, paprocie, mchy i rośliny kwitnące. Znaleźli też gastrolity, czyli tzw. kamienie żołądkowe, które zwierzęta połykają, aby móc lepiej zmielić jedzenie. David Greenwood, biolog z Brandon University, stwierdził: „Byliśmy zszokowani, widząc pięknie zachowany i skoncentrowany materiał roślinny”. Dodał, że morskie skały prawie nigdy nie zapewniają “tak doskonałego zachowania liści, w tym mikroskopijnych, wytwarzających zarodniki zarodni paproci3.
To prawda, w skałach morskich nie powinno być ani roślin lądowych, ani dinozaurów. A jednak w wielu miejscach na całym świecie odkrywa się te gady w morskich osadach5.
Wniosek
Jakie procesy mogły zakopać olbrzymiego nodozaura tak głęboko i tak szybko? I jak to się stało tak daleko, że znaleziono go wraz z plezjozaurami i elasmozaurami? Wniosek nasuwa się niemal sam…
Mieszane skamieniałości morskie i lądowe w formacji Clearwater mają sens tylko wtedy, gdy opisany w Biblii potop uznamy za wydarzenie historyczne. Jedynie ogólnoświatowy potop mógł przetransportować nodozaura do morza i zakopać go wystarczająco szybko, aby zachować w tak dobrym stanie zarówno jego ciało, jak i zawartość jego żołądka.
Przypisy
- Brown, C. M. et al. 2020. Dietary palaeoecology of an armored dinosaur (Ornithischia; Nodosauridae) based on floral analysis of stomach contents. Royal Society Open Science. 7 (6): 200305.
- Clarey, T., and J. J. S. Johnson. 2019. Deep-Sea Dinosaur Fossil Buries Evolution. Acts & Facts. 48 (8): 10-13.
- Dvorsky, G. 2020. Fossilized Stomach Contents of Armored Dinosaur Reveal its Last Meal. Gizmodo. Posted on Gizmodo.com June 2, 2020, accessed June 7, 2020.
- Clarey, T. 2020. Carved in Stone. Dallas, TX: Institute for Creation Research.
- Clarey, T. 2015. Dinosaurs in Marine Sediments: A Worldwide Phenomenon. Acts & Facts. 44 (6).
Opracowano na podstawie: T. Clarey, „Dinosaur washed out to sea with its last meal”, opublikowane na icr.org 10 czerwca 2020.
