Poszukiwania ropy i gazu pozwoliły odkryć liczne skamieniałości zwierząt lądowych w złożach morskich, daleko od wybrzeży1,2. Na przykład podczas odwiertów u wybrzeży Norwegii wydobyto kość dinozaura3.
Dinozaur z Morza Północnego
Rdzenie wydobyte podczas odwiertów na Morzu Północnym w pobliżu Norwegii zawierały fragmenty kości morskich gadów, takich jak plezjozaury lub ichtiozaury, i nie ma w tym nic dziwnego. Ale jak wyjaśnić obecność fragmentów kości lądowego dinozaura, Plateozaura, na głębokości około 2,5 km i ponad 110 km od brzegu? Odkrycia tego dokonano w lutym 1997 roku4. Fragmenty kości znajdowały się w „otoczce” kopalnej gleby, zawierającej między innymi grudki węgla, skupiska błota, wygładzone skały, pęknięcia błotne oraz ślady korzeni. Obecność śladów korzeni świadczy o tym, że dawna równina zalewowa pokryta była małymi krzewami i drzewami, które stanowią odpowiedni pokarm dla zwierząt roślinożernych4.
Odkrycie to wskazuje, że Plateozaur został zabrany przez wodę do oceanu i szybko pochowany w szlamie osadu, który stał się podmorskim mułowcem głębokim na ponad 2,5 km. Fala, która wyrzuciła zwierzę do oceanu, musiała być katastrofalnie potężna, skoro ten dinozaur nie dosyć, że wylądował tak daleko w morzu, to został zakopany wystarczająco głęboko, unikając rozkładu.
Podobnie potężne fale mogły rozbić się również na Spitsbergenie, głównej wyspie Svalbardu (ponad 650 km na północ od Norwegii), zakopując gwałtownie ślady stóp ornitopoda (dinozaur ptasionogi) i teropoda (mięsożerny) i chroniąc je przed erozją5. Ogromne fale musiały przetransportować osad znacznie dalej, niż większość naukowców wierzących w ewolucję chętnie przyznaje.
Fitozaury w morskich osadach
Jeszcze inne odkrycie w Europie zaskoczyło środowisko paleontologiczne. Z środowiska uznanego za morskie wykopano kilka fitozaurów (gady krokodylopodobne), które występują na całym świecie w warstwach triasowych.
Fitozaury miały kończyny i pazury takie jak u dzisiejszych krokodyli, a nie płetwy jak u morskich gadów takich jak plezjozaury. W Austrii w wapieniu Dachstein paleontolodzy zidentyfikowali co najmniej cztery skamieniałe fitozaury. Każdy z nich miał około 4 metry długości i nadal rósł w chwili śmierci. Badając tkankę kostną, naukowcy oszacowali, że fitozaury te miały około ośmiu lat6.
Kilka innych przypadków fitozaurów zidentyfikowano również w skałach morskich w Niemczech, we Włoszech, w Chinach i być może w Anglii6.
„Fitozaur jest gadem ziemno-wodnym, którego szczątki zwykle odkrywane są w pobliżu słodkowodnych jezior i rzek… Jednak te szczególne skamieliny znaleziono w osadach ze starożytnego środowiska oceanicznego [złoże wapienne ze skamieniałościami morskimi], dziesiątki mil od triasowego wybrzeża”7.
Wniosek
W jaki sposób zwierzęta lądowe znalazły się w morskich osadach na tak dalekich odległościach od wybrzeży? Tylko potężny, wysokoenergetyczny przepływ wody mógł przetransportować dinozaura na odległość ponad 110 km od najbliższego wybrzeża. I tylko fale przypominające tsunami mogły zakopać go na głębokości około 2,5 km. To samo dotyczy transportu na dziesiątki kilometrów od brzegu fitozaurów zamieszkujących ląd.
Nie da się czegoś takiego wytłumaczyć bez uwzględnienia katastrofy tak wielkiej jak ogólnoświatowy potop opisany w Księdze Rodzaju. Nic innego nie pasuje do tych odkryć. Dinozaur i inne skamieniałości znalezione głęboko w oceanie nie mają sensu w ramach ewolucyjnej historii.
Przypisy
- Clarey, T. Dinosaur Fossils Found in Marine Rocks…Again. Creation Science Update. Posted on ICR.org May 25, 2017.
- Clarey, T. 2015. Dinosaurs in Marine Sediments: A Worldwide Phenomenon. Acts & Facts. 44 (6): 16.
- Hurum, J. H. et al. 2006. A Late Triassic dinosaur bone, offshore Norway. Norwegian Journal of Geology. 86: 117-123.
- Ibid, 118.
- Hurum, J. H. et al. 2006. Tracking polar dinosaurs–new finds from the Lower Cretaceous of Svalbard. Norwegian Journal of Geology. 86: 397-402.
- Butler, R. J. et al. 2019. Description and phylogenetic placement of a new marine species of phytosaur (Archosauriformes: Phytosauria) from the Late Triassic of Austria. Zoological Journal of the Linnean Society, zlz014.
- Geggel, L. Car-Size ‘Sea Monster’ Terrorized Triassic Oceans. LiveScience. Posted on livescience. com May 11, 2019, accessed June 5, 2019.
Opracowano na podstawie: T. Clarey, J.J.S. Johnson, „Deep-sea dinosaur fossil buries evolution”, Acts&Facts, Institute for Creation Research, sierpień 2019, s. 10-13.