Uszatka błotna, sowa błotna, błotnica (Asio flammeus) to powszechny gatunek z rodziny puszczykowatych. Posiadają pęczki piór przypominające uszy. Preferuje otwarte tereny i łąki. Rozróżnia się jedenaście podgatunków.
Opis
Sowa błotna to średniej wielkości ptak. Jej długość wynosi od 34 do 43 cm, a waga to 206–475 g. Ma duże oczy i szerokie skrzydła. Rozpiętość skrzydeł błotnicy wynosi od 85 do 110 cm. Samice są nieco większe od samców. Jej dziób jest krótki, mocny, zakrzywiony i czarny. Upierzenie jest cętkowane, w odcieniach od płowego do brązowego. Ogon i skrzydła są prążkowane. Górna część piersi również ma prążki.
Lot sowy jest nieregularny z powodu niejednolitych uderzeń skrzydeł. Uszatka błotna w locie przypomina ćmę lub nietoperza. Jej żółto-pomarańczowe oczy mają czarne pierścienie, co sprawia, że wyglądają jakby miały na sobie makijaż. Białe dyski upierzenia wokół oczu przypominają maskę.
Głosy
Błotnice wydają chrapliwy, szczekający dźwięk. W okresie zimowym sowy błotne są znacznie cichsze.
Jak rozróżnić błotnicę od uszatki
Sowa błotna często występuje obok uszatki. W spoczynku łatwo je odróżnić dzięki pęczkom piór uszatki, które czasem są płasko ułożone. Różnice w kolorze tęczówki również pomagają w identyfikacji: sowa błotna ma żółte oczy, a uszatka pomarańczowe. Czarne obramowanie oczu uszatki jest pionowe, podczas gdy u sowy błotnej poziome.
Sowa błotna jest jaśniejsza i bardziej piaskowa niż uszatka. Różnice są bardziej widoczne w locie:
a) sowa błotna ma szeroki biały pas wzdłuż tylnej krawędzi skrzydła, którego brakuje uszatce;
b) na górnej stronie skrzydeł błotnica ma jaśniejsze plamy pierwotne;
c) pas na górnej stronie ogona uszatki błotnej jest bardziej wyraźny;
d) wewnętrzne lotki drugorzędne sowy błotnej mają ciemne oznaczenia, które kontrastują z resztą dolnej części skrzydła;
e) uszatka ma prążkowanie na całym dolnym ciele, podczas gdy u sowy błotnej prążkowanie kończy się na piersi;
f) ciemne oznaczenia na końcówkach najdłuższych lotek są bardziej wyraźne u uszatki błotnej;
g) górna część błotnicy jest grubo cętkowana, natomiast u uszatki cętki są delikatniejsze.
Sowa błotna ma dłuższe, smuklejsze skrzydła, podczas gdy uszatka ma skrzydła bardziej podobne do puszczyka. Preferencje siedliskowe są inne: uszatka chętnie ukrywa się w gęstych zaroślach, a uszatka błotna lata często o świcie i zmierzchu, polując na otwartych przestrzeniach.
Rozmieszczenie i siedlisko
Sowa błotna występuje na wszystkich kontynentach, z wyjątkiem Antarktydy i Australii. Ma jedno z najszerszych rozmieszczeń wśród ptaków. Gniazduje w Europie, Azji, Ameryce Północnej i Południowej, na Karaibach, Hawajach oraz Wyspach Galapagos. Jest częściowo wędrowna i zimą przemieszcza się na południe z północnych rejonów.
Uszatka błotna często migruje w poszukiwaniu miejsc z większą populacją gryzoni. Nomadycznie wędruje także w latach, gdy populacje norników są niskie.
Rozmnażanie
Błotnice osiągają dojrzałość płciową po roku życia. Sezon lęgowy na półkuli północnej trwa od marca do czerwca. Najwięcej aktywności lęgowej przypada na kwiecień. W tym czasie ptaki mogą tworzyć stada. Samce prezentują efektowne loty, aby przyciągnąć samice. Wykonują skoki nad gniazdem, machając skrzydłami w tańcu godowym. Zazwyczaj są monogamiczne.
Sowy błotne gniazdują na ziemi w preriach, tundrze, sawannach lub łąkach. Gniazda są schowane w niskiej roślinności i wyścielone chwastami, trawą lub piórami. W typowym lęgu znajduje się od 4 do 7 białych jaj. W latach obfitości norników może być ich nawet tuzin. Jaja są wysiadywane głównie przez samice przez 21–37 dni. Młode opuszczają gniazdo po nieco ponad czterech tygodniach. Uszatka błotna jest znana z odciągania drapieżników od gniazda, udając, że ma uszkodzone skrzydło.
Żywienie i karmienie
Błotnica poluje głównie w nocy. Jednak czasami jest aktywna również w ciągu dnia i o zmierzchu. Jej dzienne polowania często zbiegają się z wysoką aktywnością nornic, które są jej ulubioną ofiarą. Zazwyczaj lata kilka metrów nad ziemią na otwartych polach i łąkach. W tym samym czasie kilka uszatek błotnych może polować na tym samym obszarze.
W jej diecie dominują gryzonie, szczególnie nornice. Jednak zjada również inne małe ssaki, takie jak króliki, myszy, susły, ryjówki, szczury, nietoperze, piżmaki i krety. Sporadycznie poluje na mniejsze ptaki, zwłaszcza w pobliżu wybrzeży i terenów podmokłych. Jej dieta jest uzupełniana owadami.
Ze względu na wysokie pH w żołądku sowy mają ograniczoną zdolność trawienia kości. Dlatego wyrzucają resztki ofiar.
Status ochrony
Sowa błotna ma szacowaną globalną populację od 1 200 000 do 2 100 000. Jej zasięg jest bardzo duży, co sprawia, że jest oceniana jako gatunek najmniejszej troski.
Jednak w południowej części zasięgu w Stanach Zjednoczonych uznawana jest za gatunek zagrożony. W północnej części swojego zasięgu lęgowego jest powszechna. W Nowym Meksyku jest uznawana za zagrożoną.
Przy okazji polecamy zapoznać się z artykułami:
- Czy Ewangelie są pełne sprzeczności?
- Asuan i Elefantyna – odkrycia w Egipcie potwierdzają Biblię
- Czy cywilizacja potrzebuje religii?
Źródło
1. https://en.wikipedia.org/wiki/Short-eared_owl [dostęp: 04.10.2024].
© Źródło zdjęcia głównego: Wikimedia Commons. Autor: Sumeet Moghe. Licencja: CC BY-SA 4.0.
