Zapis kopalny nie jest “proewolucyjny”. Wskazuje na nagłą, gwałtowną śmierć i zasypanie błotem. Obserwacje pasują do modelu ogólnoświatowej powodzi, gdyż normalne, powolne procesy na ogół nie prowadzą do powstawania żadnych skamieniałości1. Przy tym bardzo wiele skamieniałości można znaleźć poza warstwami skalnymi określającymi rzekomy wiek, w którym żyły skamieniałe stworzenia.
Przykłady skamieniałości zwierząt “nie na miejscu”:
- Małże często występują w tych samych warstwach osadowych, co dinozaury, a skamieniałe małże wyglądają jak dzisiejsze małże2.
- Anomalocaris to stworzenie, które dawniej stosowane było do identyfikacji skał kambryjskich, jednak jakiś czas temu znaleziono je w skałach ordowiku, które podobno zostały osadzone 50 milionów lat po kambrze3.
- W warstwach, w których znajdują się dinozaury, można znaleźć pięć głównych klas mięczaków oraz kaczki, sowy, pingwiny, papugi i oposy, które żyją dzisiaj4.
- W żołądku skamieniałego zwierzęcia podobnego do diabła tasmańskiego znaleziono dinozaura5.
Przykłady skamieniałości roślin “nie na miejscu”:
- Carl Sagan w 1980 r. powiedział, że „dinozaury wyginęły w czasie, gdy pojawił się pierwszy kwiat”6, a jednak od tego czasu w warstwach, w których znajdują się dinozaury, odkryto skamieniałości maków, rododendronów, współczesnego lotosu, liści ambrowca balsamicznego oraz liści czarnego orzecha włoskiego4.
- Prawie dekadę temu odkryto pięknie zachowane ziarna pyłku, które oszacowano na 240 milionów lat; okazało się zatem, że według ewolucyjnej skali czasu rośliny kwitnące istniały 100 milionów lat wcześniej niż przypuszczano7,8.
- Skamieniałe drzewo w Tennessee reprezentuje wiele innych, które rozciągają się przez kilka warstw skalnych9.
- Rodzaj skamieniałego rurkoczułkowca, który dawniej stosowany był do identyfikacji skał kambryjskich, został znaleziony poniżej tych warstw, a jego wiek oszacowano na 550 milionów lat; co więcej, nadal żyje w niezmienionej formie10.
Wniosek
Zmieszane ze sobą i nadal żyjące skamieniałe organizmy bynajmniej nie potwierdzają uporządkowanej sekwencji ewolucyjnej. Owszem, faktem jest, że pomimo powyższych odkryć układ skamieniałości reprezentuje pewien porządek – stworzenia morskie znajdują się w niższych skałach, stworzenia brzegowe wyżej, a stworzenia bagienne i lądowe w najwyższych warstwach. Jednak biorąc pod uwagę powyższe przykłady “anomalii”, widać, że wspomniany porządek odzwierciedla różne środowiska osadzone w kolejnych etapach trwającego rok potopu z Księgi Rodzaju, a nie ewolucję z morza do lądu.
Przypisy
- Morris, J. and F. Sherwin. 2010. The Fossil Record: Unearthing Nature’s History of Life. Dallas, TX: Institute for Creation Research, 53.
- Archibald, J. D. 1996. Dinosaur Extinction and the End of an Era. New York: Columbia University Press, 128.
- Thomas, B. Out of Place Marine Fossil Disrupts Evolutionary Index. Creation Science Update. Posted on icr.org June 14, 2011, accessed March 21, 2014.
- Werner, C. 2009. Living Fossils: Evolution: The Grand Experiment, Vol. 2. Azzara, C., A. Prunty, and L. Welch, eds. Green Forest, AR: New Leaf Press, 233-240.
- Thomas, B. 2013. The Details Are in the “Devil.” Acts & Facts. 42 (3): 18.
- Druyan, A., executive producer, and K. Gibson, producer. 2000. Cosmos: Carl Sagan, Episode II: One Voice in the Cosmic Fugue. DVD. Cosmos Studios, Inc.
- Hochuli, P. A. and S. Feist-Burkhardt. 2013. Angiospermlike pollen and Afropollis from the Middle Triassic (Anisian) of the Germanic Basin (Northern Switzerland). Frontiers in Plant Science. 4: 344.
- Clarey, T., and B. Thomas. 2013. Pollen Fossils Warp Evolutionary Time. Acts & Facts. 42 (12).
- Morris, J. 2009. A Classic Polystrate Fossil. Acts & Facts. 38 (10): 15.
- Moczydlowska, M., F. Westall, and F. Foucher. 2014. Microstructure and Biogeochemistry of the Organically Preserved Ediacaran Metazoan Sabellidites. Journal of Paleontology. 88 (2): 224-239.
Opracowano na podstawie: V. R. Cupps i B. Thomas, „Is every fossil in its (evolutionary) place?”, Acts&Facts, Institute for Creation Research, czerwiec 2014, s. 21.
