Niekompletne systemy i źródła energii

Zwierzęta zależą od roślin jako źródła pożywienia. Bez jedzenia zwierzęta nie mogą przeżyć. Kiedy badany jest zapis kopalny, można znaleźć pewne zespoły, które są ekologicznie niekompletne. Zwłaszcza w niektórych rejonach wydaje się, że nie ma wystarczającej ilości roślin do utrzymania zwierząt reprezentowanych jako skamieliny. Jak zwierzęta mogły przetrwać postulowane długie stulecia bez odpowiedniego pożywienia? Model obejmujący transport, sortowanie i osadzanie przez wody potopu z Księgi Rodzaju może rozwiązać ten dylemat.

Wszystkie żywe organizmy potrzebują źródła energii, aby pozostać przy życiu. Jest wiele sposobów, dzięki którym uzyskują tę energię, podążając różnymi ścieżkami łańcucha pokarmowego.

Rośliny są zdecydowanie głównymi producentami żywności. Pobierają około 1% energii świetlnej ze słońca i przekształcają ją w związki organiczne, które służą jako pokarm dla wielu zwierząt, a także dla niektórych organizmów niefotosyntetyzujących, takich jak grzyby.

Z drugiej strony zwierzęta mięsożerne uzyskują energię poprzez jedzenie innych zwierząt, a kilka roślin mięsożernych je zwierzęta. Ze względu na różnorodne relacje energetyczne łańcuch pokarmowy jest czasem określany jako sieć pokarmowa. Łańcuch pokarmowy można uogólnić do prostego faktu, że prawie wszystkie zwierzęta czerpią energię bezpośrednio lub pośrednio z roślin.

Wyjątkiem byłyby duże, 1,3-metrowe robaki rurkowe, które żyją głęboko w oceanie wzdłuż ujść kominów geotermalnych, gdzie nie ma światła. Pozyskują one energię z bakterii, które z kolei czerpią energię ze związków siarki. Jednak na lądzie zwierzęta czerpią energię z roślin. Bez roślin większość innych organizmów nie przetrwa.

Fakt, że zwierzęta potrzebują roślin, stanowi problem dla modelu ewolucyjnego, ponieważ zapis przeszłego życia ujawnia czasami niezdolne do życia „systemy ekologiczne”. Rozbieżność jest uderzająca szczególnie wtedy, gdy nie znajdujemy żadnych roślin kopalnych lub niewielkie ich ilości, które mogłyby służyć jako pożywienie dla zwierząt kopalnych, których z kolei jest bardzo dużo. Jeśli myślisz – jak sugeruje teoria ewolucyjna – że te niekompletne środowiska istniały przez miliony lat, to masz problem.

Fakt, że zwierzęta potrzebują roślin, stanowi problem dla modelu ewolucyjnego, ponieważ zapis przeszłego życia ujawnia czasami niezdolne do życia „systemy ekologiczne”

Ci, którzy wierzą w stworzenie i biblijny potop, widzą w tym dowód na to, że różne rodzaje organizmów mogły być transportowane i sortowane przez wody potopu. Lżejszy materiał roślinny mógł zostać przetransportowany w miejsca odległe od zwierząt, a następnie zmieniony w węgiel. Niektóre z niezwykle grubych złóż węgla, które dzisiaj znajdujemy, sugerują nietypowe warunki akumulacji, jakich można się spodziewać po powodzi. Jeden taki przykład znajdujemy w Australii, gdzie pokład węgla Morewell osiąga co najmniej 165 m grubości.

Wydaje się, że warstwy skalne znane jako Formacja Morrison (ryc. 1) w zachodniej Ameryce Północnej przedstawiają ogromny niedostateczny system ekologiczny.

Formacja ma średnią grubość 100 m i rozciąga się na ponad 1 000 000 km² od Kanady po Teksas. Jest najbardziej znana, ponieważ kryje w sobie wiele ważnych miejsc z kośćmi dinozaurów. Jest to jedno z najbogatszych na świecie źródeł skamielin dinozaurów (ryc. 2). Jednak rośliny występują tam rzadko, zwłaszcza w miejscach, gdzie znajdują się dinozaury¹. Co jadły te potwory? Paleontolog Theodore White komentuje to w następujący sposób:

„Chociaż równina Morrison była obszarem dość szybkiego gromadzenia się osadów, możliwe do zidentyfikowania skamieliny roślin praktycznie tam nie istnieją”².

Ponadto uważa, że ​​w porównaniu ze słoniami dinozaur Apatozaur „zjadałby dziennie 3,5 tony zielonej paszy”. Jeśli dinozaury żyły tam, gdzie znajdują się teraz ich skamieliny, to czym się żywiły, skoro skamieliny roślin występują tam tak rzadko?

Potrzeba by dużej ilości źródła energii np. roślin, aby utrzymać tylko jednego dinozaura.

Inni badacze również skomentowali ten brak skamielin roślin. Jeden twierdzi, że Formacja Morrison w Montanie „jest praktycznie pozbawiona skamielin roślin przez większą część swojej sekwencji”³, a inni komentują, że „brak dowodów na obfite życie roślin w postaci pokładów węgla i glin bogatych w związki organiczne na większości obszaru Morrison jest zagadkowy”⁴. Wyrażają oni również swoją „frustrację”, ponieważ 10 z 12 próbek badanych mikroskopowo było zasadniczo pozbawionych palinomorf (pyłków i zarodników) wytwarzanych przez rośliny. Można się zastanawiać, w jaki sposób tak rzadko rozsiane źródła energii były składnikiem pożywienia dużych dinozaurów, które mogły przetrwać hipotetyczny długi okres, kiedy Formacja Morrison formowała się.

Aby wyjaśnić ten dylemat, zasugerowano, że rośliny nie zostały zachowane jako skamieliny. Wydaje się, że tak nie jest, ponieważ wiele zwierząt i kilka roślin jest dobrze zachowanych. Morrison może nie być miejscem, w którym żyły dinozaury, ale przedstawia miejsce potopowego pochówku dinozaurów, podczas gdy rośliny zostały przetransportowane gdzie indziej.

Jeszcze bardziej zaskakujące są dane z piaskowca Coconino, który jest rozległą, jasną jednostką skalną widoczną u szczytu krawędzi Wielkiego Kanionu w Arizonie (ryc. 3). Ta jednostka, której średnia grubość wynosi około 150 m, rozciąga się na wiele tysięcy kilometrów kwadratowych. W dolnej części Coconino występuje wiele setek, a najprawdopodobniej tysięcy śladów stóp, tworzących ścieżki (Ryc. 4), pozostawionych prawdopodobnie przez płazy lub gady. Wydaje się jednak, że nie było tam żadnych roślin. Oprócz śladów stóp zgłoszono tylko kilka skorup ślimakowych i śladów bezkręgowców⁵.

Czym żywiły się zwierzęta, które zrobiły te wszystkie ślady? Musiały mieć jakiś pokarm, ale go tam nie ma. Jeśli proste ślady stóp są dobrze zachowane, powinny zachować się również odciski liści i łodyg roślin, jeżeli były one tam obecne.

Prawie wszystkie ścieżki w Coconino wskazują, że zwierzęta szły pod górę⁶, a tę samą sytuację można znaleźć w formacji piaskowca De Chelly na wschodzie⁷. Zwierzęta tworzące ślady w Coconino nie zostały znalezione, ale ich ślady są dobrze zachowane i obfite. Ponadto istnieją mocne dowody na to, że te ścieżki zostały uformowane pod wodą⁸, zamiast zwykłej interpretacji, że powstały na wydmach pustynnych. Czy to możliwe, że wszystkie te wiodące w górę ścieżki mogły zostać uformowane przez zwierzęta uciekające z wód potopu?

Bez względu na te szczegóły brak lub niedobór roślin w formacji piaskowca Coconino i Formacji Morrison ilustrują niekompletne ekosystemy, które nie byłyby w stanie utrzymać normalnego życia zwierząt przez miliony lat rzekomo osadzających się tych warstw geologicznych. Dane wydają się lepiej pasować do biblijnego modelu potopu niż do ewolucyjnego modelu długich epok powolnego rozwoju.

Przypisy

1. Dodson, P., A. K. Behrensmeyer, R. T. Bakker and J. S. McIntosh. 1980. Taphonomy and paleoecology of the dinosaur beds of the Jurassic Morrison Formation. Paleobiology 6(2):208-232.
2. White, T. E. 1964. The dinosaur quarry. InE. F. Sabatka (ed.), Guidebook to the Geology and Mineral Resources of the Uinta Basin, pp. 25-26. Intermountain Association of Geologists, Salt Lake City. Zobacz również: (a) Peterson, L. M. 1982. Stratigraphy and depositional environments of the Upper Jurassic Morrison Formation near Capitol Reef National Park, Utah. Brigham Young University Studies in Geology 29(2):1-12; and (b) Peterson, F. and C. E. Turner-Peterson. 1987. The Morrison Formation of the Colorado Plateau: recent advances in sedimentology, stratigraphy, and paleotectonics. Hunteria 2(1):1-18.
3. Brown, R. W. 1946. Fossil plants and Jurassic-Cretaceous boundary in Montana and Alberta. American Association of Petroleum Geologists Bulletin 30:238-248.
4. Dodson et al., pp. 218 and 229 (patrz: Przypis 1).
5. (a) Middleton, L. T., D. K. Elliott, and M. Morales. 1990. Coconino Sandstone. InS. S. Beus and M. Morales (eds.), Grand Canyon Geology, pp. 183-202. Oxford University Press, New York and Oxford; (b) Spamer, E. E. 1984. Paleontology in the Grand Canyon of Arizona: 125 years of lessons and enigmas from the late Precambrian to the present. The Mosasaur 2:45-128.
6. Gilmore, C. W. 1927. Fossil footprints from the Grand Canyon: second contribution. Smithsonian Miscellaneous Collection 80(3):1-78.
7. (a) Vaughn, P. P. 1973. Vertebrates from the Cutler Group of Monument Valley and vicinity. InH. L. James (ed.), Guidebook to Monument Valley and Vicinity, Arizona and Utah, pp. 99-105. New Mexico Geological Society; (b) Lockley, M. G. and A. P. Hunt. 1994. Abundant ichnofaunas from the Permian De Chelley Sandstone N.E. Arizona. Geological Society of America Abstracts with Programs 26(7):A374.
8. (a) Brand, L. R. 1978. Footprints in the Grand Canyon. Origins 5:64-82; (b) Brand, L. R. and T. Tang. 1991. Fossil vertebrate footprints in the Coconino Sandstone (Permian) of northern Arizona: evidence for underwater origin. Geology 19:1201-1204.