Kod genetyczny – skąd pochodzi?

Skąd pochodzi kod genetyczny? Ewolucjoniści uważają, że powstał samoistnie, ale nie są w stanie wskazać żadnych dowodów. O wiele bardziej prawdopodobne jest to, że kod genetyczny został zaprojektowany.

Ewolucjoniści twierdzą, że świat składa się wyłącznie z materii i energii, i że nic poza tym nie istnieje. Według nich nie ma żadnej wyższej inteligencji, która stworzyłaby życie na Ziemi. Dlatego, ich zdaniem, życie na Ziemi powstało samo z siebie w procesie zwanym samorództwem lub abiogenezą. Teoria abiogenezy mówi, że proste chemikalia w szczególnych warunkach uformowały łańcuch DNA, lipidy i inne komponenty, które następnie zorganizowały się w pierwszą komórkę bakteryjną.

Nie ma jednak na to żadnych naukowych dowodów. Co więcej, gdy przyjrzymy się DNA i komórce, w której te łańcuchy się znajdują, to zobaczymy, że nie mogły one powstać same z siebie. Oprócz materii i energii znajdujemy w DNA również inny ważny element, dzięki któremu cała maszyneria komórkowa działa. Tym elementem jest informacja, która jest elementem niematerialnym¹.

Kod genetyczny, czyli informacja zawarta w DNA

Gdzie znajdujemy informację w DNA? Kwas deoksyrybonukleinowy to podwójna helisa składająca się ze szkieletu zbudowanego z fosforanów i deoksyrybozy. Obie helisy są połączone ze sobą nukleotydami, które składają się z zasad azotowych. W DNA znajdują się cztery zasady azotowe: adenina (A), cytozyna (C), guanina (G) oraz tymina (T), która w mRNA jest zamieniana na uracyl (U). Adenina tworzy parę zasadową z tyminą (uracylem), zaś cytozyna z guaniną.

Te cztery zasady azotowe tworzą cały kod DNA. Mamy zatem do czynienia z kodem składającym się z czterech znaków. Dla porównania, współczesne urządzenia cyfrowe wykorzystują kod binarny, składający się tylko z dwóch znaków (bitów): 0 i 1. Można nie bez przesady stwierdzić, że komórka z jej kodem DNA jest maszyną biologiczną o charakterze “informatycznym”. Jest w tym również o wiele bardziej wydajna niż nasze komputery².

Kod genetyczny w akcji

Tylko część sekwencji DNA (zaledwie 3%) pełni funkcję kodującą białko komórki, ale jest to najlepiej poznana funkcja cząsteczki. Gdy trzeba stworzyć nowe białko, w pierwszej kolejności dochodzi do transkrypcji kodu DNA na kod mRNA. Dokonuje tego enzym zwany polimerazą RNA. Ukończony kod mRNA składa się z trójek zasad azotowych zwanych kodonami. Każdy kodon odpowiada za określony aminokwas potrzebny do syntezy białka. Np. kodon UCA koduje serynę, natomiast ACG treoninę³.

Istnieją w sumie 64 kodony, z których 61 koduje określony aminokwas (niektóre aminokwasy są kodowane przez kilka kodonów). Aby powstały peptydy białkowe, musi zaistnieć proces translacji (tłumaczenia) kodonów mRNA na określone aminokwasy przy użyciu rybosomu i tRNA (RNA transportującego). Pozostałe 3 kodony to tzw. kodony stop, które sygnalizują koniec procesu translacji.

Kod genetyczny a językoznawstwo

To są jedynie podstawowe wiadomości na temat roli DNA w komórce, a już dostrzegamy terminologię wyjętą wprost z językoznawstwa: kod, transkrypcja⁴, translacja⁵… Co więcej, gdy zastosujemy tzw. trójkąt semiotyczny Ogdena i Richardsa, to okaże się, że elementy składające się na ten trójkąt mają swoje odpowiedniki w genetyce. W trójkącie semiotycznym mamy trzy elementy: kod (znak), myśl (interpretacja) i obiekt. W przypadku DNA i komórki:

• kodem (zawierającym znaki) jest DNA, mRNA i ich zasady azotowe (A, C, G i T/U),
• interpretatorem (odbiorcą) jest komórka, a dokładnie jej mechanizmy dekodujące,
• obiektami są określone aminokwasy, z których powstają łańcuchy peptydowe (białka)⁶.

Co ciekawe, ważny jest również kontekst. Okazuje się bowiem, że niektóre kodony mogą kodować różne aminokwasy, w zależności od miejsca występowania DNA. Np. kodon AUA powstały z DNA kodującego białka w jądrze komórkowym koduje izoleucynę. Jednak w mitochondriach kręgowców AUA koduje inny aminokwas – metioninę. Innymi słowy, znak się nie zmienia, ale zmienia się kontekst, w jakim znajduje się ten znak, i zmieniają się mechanizmy interpretacyjne komórki⁷.

Arbitralność kodu DNA

To oznacza, że kodony i tworzące je zasady azotowe są jednostkami czysto arbitralnymi. Choć wciąż potrzebują materialnych praw fizyki i chemii, to same zasady azotowe nie mają szczególnego chemicznego związku z kodowanymi przez nie aminokwasami. Działają jedynie zgodnie z tym, jak działa zapisywanie i dekodowanie informacji. Równie dobrze kodon UGG kodujący tryptofan mógłby kodować lizynę lub którykolwiek inny aminokwas.

A zatem DNA stanowi źródło informacji dla komórki, które substancje powinien syntetyzować. Tu leży sedno problemu dla ewolucjonistów. Nie są w stanie wyjaśnić, skąd wziął się zarówno kod przekazujący komórce informację o aminokwasach, jak i komórkowe mechanizmy interpretacji tego kodu. Jednak pochodzenie kodu DNA i mechanizmów interpretacji nie są problemem dla naukowców wierzących w biblijne stworzenie świata przez wszechwiedzącego Boga.

Podsumowanie

DNA pełni funkcję zakodowanej informacji dla komórki. Odpowiednie mechanizmy komórki pozwalają dekodować DNA, dzięki czemu może dochodzić do syntezy określonych białek potrzebnych do rozwoju komórki. Przy czym pamiętajmy, że tę funkcję pełni zaledwie 3% łańcucha DNA. Ewolucjoniści lubią powtarzać, że reszta DNA to tzw. śmieciowy DNA. Jednak naukowcy dziś odkrywają, że reszta DNA pełni inne funkcje, które regulują m.in. produkcję białek dla komórki⁸.

Cała maszyneria komórkowa, włącznie z genetycznym oprogramowaniem, stanowi ogromne wyzwanie dla ewolucjonistów, zwłaszcza dla niewierzących w istnienie Boga. To właśnie kod DNA i komórkowe mechanizmy jego interpretacji przekonały Antony’ego Flewa, ateistycznego filozofa, że Stwórca naprawdę istnieje⁹. Nie istnieje bowiem żaden naturalny proces, który spowodowałby samoistne powstanie zarówno DNA, jak i mechanizmów, które go poprawnie interpretują. Co więcej, informacja genetyczna, choć zapisana w materii, sama w sobie jest zjawiskiem niematerialnym, podobnie jak inteligencja. To oznacza, że kod DNA został inteligentnie zaprojektowany.

Przypisy

1. Smith C., Lost in translation, Creation Ministries International, 6.05.2010, https://creation.com/genetic-code-intelligence
2. Riddle M., Information–Evidence for a Creator?, Answers in Genesis, 24.06.2010, https://answersingenesis.org/genetics/information-theory/information-evidence-for-a-creator/
3. Analogicznie w maszynach cyfrowych ciąg ośmiu znaków (bitów) 01010111 tworzy jeden “kodon” (bajt), który koduje (i zwraca) literę W.
4. W językoznawstwie transkrypcja to przepisanie wyrazów z jednego systemu znaków na inny system znaków według ich wartości fonetycznych. Np. ukraińskie imię Андрій zapiszemy w alfabecie łacińskim jako Andrij.
5. Translacja w językoznawstwie to inaczej tłumaczenie z jednego języka na drugi.
6. Is DNA coded information?, Creation Ministries International, 2.02.2012, https://creation.com/dna-language-information
7. Ibid.
8. Ham K., “The Days of ‘Junk DNA’ Are Over”, Answers in Genesis, 21.10.2021, https://answersingenesis.org/genetics/days-junk-dna-over/
9. Zob. Flew A., Varghese R.A., There is a God. How the World’s Most Notorious Atheist Changed His Mind, HarperCollins e-books, 2007.