Opis
Karlik większy (Pipistrellus nathusii) to mały nietoperz z rodzaju Pipistrellus. Jest podobny do karlika malutkiego. Przez długi czas był mało znany, ale dziś wiadomo, że występuje w całej Europie. Gatunek opisali niemieccy przyrodnicy Alexander Keyserling i Johann Heinrich Blasius. Nazwali go na cześć Hermanna von Nathusiego, który wspierał ich badania.
Wygląd
Długość ciała wynosi 46–55 mm, a rozpiętość skrzydeł 220–250 mm. Przedramię mierzy 32–40 mm. Waży od 6 do 15,5 g. Piąty palec jest dłuższy niż 43 mm.
Futro ma brązoworudą barwę, często z jaśniejszymi końcówkami. Spód ciała jest jaśniejszy. Sierść jest dłuższa i mniej jednolita niż u karlika malutkiego. Karlik większy ma znaczniejsze rozmiary i szersze skrzydła. Pysk, uszy, skrzydła i ogon są ciemne.
Karlik większy – występowanie
Nietoperz ten żyje od Europy Zachodniej po Ural, Turcję i Kaukaz. Jest gatunkiem migrującym. Na zimę osobniki z północy i wschodu lecą na południowy zachód. Najczęściej spotyka się go w parkach i jasnych lasach, zwłaszcza blisko wody.
Najwięcej karlików większych żyje w Europie Środkowej i Wschodniej. W zachodniej Europie występuje rzadziej, głównie zimą. Ostatnio odkryto tam jednak nowe kolonie rozrodcze. Wcześniej w Wielkiej Brytanii i Irlandii uważano go za rzadkiego wędrowca. Znaleziono go nawet na platformach wiertniczych na Morzu Północnym. Dziś wiadomo, że rozmnaża się w kilku miejscach w tych krajach.
Gatunkowi zagraża wycinka dziuplastych drzew oraz chemiczne impregnaty do drewna. W wielu krajach jest chroniony. Chętnie rozmnaża się w budkach dla nietoperzy.
Pokarm i rozmnażanie
Karlik większy wylatuje na łowy wcześnie. Lata prosto, szybko i głęboko machając skrzydłami. Poluje na owady na wysokości 3–15 metrów. Zjada głównie muchówki z rodziny ochotkowatych.
Kolonie rozrodcze znajdują się w dziuplach, budkach dla nietoperzy i czasem w budynkach. Gody trwają od lipca do września. Samce zajmują terytorium i gromadzą haremy samic. Wiosną samice tworzą kolonie porodowe. Każda rodzi dwoje młodych.
Echolokacja
Nietoperz ten używa echolokacji w zakresie 36–62 kHz. Najwięcej energii mają dźwięki o częstotliwości 41 kHz. Średni czas trwania sygnału to 6,9 ms.
Przy okazji polecamy zapoznać się z artykułami:
- Góralek skalny
- Ostronos rudy – koati
- Era mezozoiczna
- Czy teoria Wielkiego Wybuchu wyklucza istnienie Boga?
- Ustalenie pojęć medycznych
Źródło
1. https://en.wikipedia.org/wiki/Nathusius%27s_pipistrelle [dostęp: 05.02.2025].
© Źródło zdjęcia głównego: Wikimedia Commons. Autor: Mnolf. Licencja: CC BY-SA 3.0.
