Flaming różowy

Zobacz również

Flaming różowy (Phoenicopterus roseus) to gatunek dużego ptak brodzącego z rodziny flamingów (Phoenicopteridae). Występuje na wybrzeżach Afryki Północnej oraz na obszarach subsaharyjskich. Można go również zobaczyć na subkontynencie indyjskim, w rejonie Bliskiego Wschodu, Lewantu, Zatoki Perskiej, Morza Czerwonego oraz w krajach śródziemnomorskich południowej Europy. Nie jest zagrożony wyginięciem.

Taksonomia

Peter Simon Pallas opisał flaminga różowego po raz pierwszy w 1811 roku. Wcześniej sądzono, że jest to ten sam gatunek co flaming karaibski (Phoenicopterus ruber). Różnice w ubarwieniu głowy, szyi, ciała i dzioba spowodowały jednak, że obecnie oba te ptaki są traktowane jako odrębne gatunki. Flaming różowy nie ma podgatunków. Oznacza to, że jest gatunkiem monotypowym.

Opis

Flaming różowy to największy z żyjących gatunków flamingów. Osiąga od 110 do 150 cm wysokości i waży od 2 do 4 kg. Największe samce mogą dorastać nawet do 187 cm i ważyć 4,5 kg. Upierzenie tego ptaka jest różowo-białe. Pokrywy skrzydeł są czerwone, a lotki czarne. Dziób jest różowy z czarną końcówką, a nogi w całości różowe. Flamingi mają niezwykle charakterystyczny głos, który przypomina gęganie gęsi.

Młode flamingi pokryte są szarym, puszystym puchem. Niedojrzałe osobniki mają bledsze upierzenie i ciemne nogi. Dorosłe flamingi, które karmą pisklęta również bledną. Zachowują jednak intensywnie różowy kolor nóg. Barwa upierzenia tych ptaków pochodzi z karotenoidów obecnych w pożywieniu. W okresie lęgowym flamingi pokrywają pióra wydzieliną z gruczołu kuprowego, co intensyfikuje ich kolor.

Zasięg

Flamingi różowe występują w różnych regionach świata, w tym w Afryce Północnej. Można je ta, spotkać na północnych wybrzeżach Algierii, a także w Egipcie (w tym wzdłuż Nilu), Libii, Maroku oraz Tunezji. W Afryce Subsaharyjskiej obecne są w takich krajach jak Kenia, Madagaskar, Rwanda, Tanzania i Uganda. W Azji Południowej zamieszkują wybrzeża Bangladeszu, Pakistanu, Indii oraz Sri Lanki. W regionie Bliskiego Wschodu flamingi obserwuje się w Bahrajnie, na Cyprze, w Iraku, Iranie, Omanie, Izraelu, Kuwejcie, Libanie, Katarze oraz w Zjednoczonych Emiratach Arabskich, gdzie gniazdują na terenie emiratu Abu Dhabi.

W Europie Południowej spotykane są m.in. w Albanii, Bułgarii, na Korsyce, Chorwacji, we Francji (szczególnie w regionie Camargue), w Grecji, Włoszech, Słowenii, na Malcie i w Hiszpanii. Najbardziej na północ położone miejsce lęgowe znajduje się w rezerwacie Zwillbrocker Venn w Niemczech, przy granicy z Holandią. W Indiach flamingi można podziwiać przez całą zimę w stanach przybrzeżnych, zwłaszcza w rezerwatach Nal Sarovar, Khijadiya, Flamingo City oraz w Thol Bird Sanctuary.

Ekologia

Flaming różowy zamieszkuje płytkie przybrzeżne laguny oraz muliste tereny z wodą słoną. Za pomocą nóg wzburza błoto, po czym zasysa wodę przez dziób, filtrując drobne krewetki i inne skorupiaki, a także nasiona (takie jak ryż), sinice, mikroskopijne organizmy (jak okrzemki), larwy owadów oraz mięczaki. Żeruje z głową skierowaną w dół. Jego górna szczęka jest ruchoma. Co ciekawe nie jest ona sztywno połączona z czaszką. Jak wszystkie flamingi, składa jedno kredowobiałe jajo na glinianym kopcu.

Zagrożenie

Dorosłe flamingi różowe mają niewielu naturalnych drapieżników. Jaja i pisklęta mogą paść ofiarą ptaków drapieżnych, kruków, mew oraz bociana marabuta afrykańskiego (Leptoptilos crumenifer). Szacuje się, że niemal połowa ataków na jaja i pisklęta flamingów różowych jest dziełem mewy żółtonogiej (Larus michahellis).

Głównym zagrożeniem dla populacji flamingów są bakterie, toksyny i zanieczyszczenia znajdujące się w wodzie, które najczęściej pochodzą ze ścieków z zakładów przemysłowych. Dodatkowym problemem jest wkraczanie człowieka na tereny, na których żyją te ptaki.

Gniazdo

Flamingi różowe budują kopce w kształcie ściętego stożka. W tym celu wykorzystują muł, błoto, piasek oraz drobne kamienie. Na szczycie gniazda powstaje charakterystyczne zagłębienie. Konstrukcje te najczęściej tworzone są na brzegach lub w płytkiej wodzie.

Jaja

Co roku flamingi różowe wyprowadzają jeden lęg. Zazwyczaj ma to miejsce w marcu lub kwietniu. Samice składają tylko jedno jajo. Zdarza się jednak, że nawet na stałych terenach lęgowych, nie przystępują do rozrodu każdego roku.

Wysiadywanie i pisklęta

Jajo wysiaduje zarówno samiec, jak i samica. Zazwyczaj trwa to od 28 do 32 dni. Pisklęta opuszczają gniazdo po mniej więcej 10 dniach. Ich dziób nie jest jednak wówczas jeszcze w pełni rozwinięty i przystosowany do filtracji. Rodzice muszą więc karmić je specjalną, wysokobiałkową wydzieliną z wola, zwaną ptasim mleczkiem. Wydzielina ta ma czerwoną barwę ze względu na dużą liczbę czerwonych krwinek, które są w niej zawarte. Pisklęta stają się samodzielne po około 70 dniach. Po opuszczeniu gniazda gromadzą się w grupy z innymi ptakami w podobnym wieku. Po miesiącu zaczynają zdobywać pokarm na własną rękę, choć rodzice dokarmiają je aż do momentu, gdy nauczą się latać. Zwykle następuje to po kolejnych pięciu tygodniach. W szóstym tygodniu życia młode mają w pełni ukształtowany dziób. Flamingi tego gatunku mogą żyć do 33 lat na wolności. W niewoli nawet do 44 lat. Najstarszy znany przedstawiciel gatunku, Greater, dożył ponad 80 lat.

Status i ochrona

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznała flaminga różowego za gatunek o najmniejszym zagrożeniu (Least Concern). Według Wetlands International, w 2015 roku globalna populacja tych ptaków wynosiła od 550 do 680 tysięcy osobników. Obecnie liczebność populacji wykazuje tendencję wzrostową. W Polsce flaming różowy podlega ścisłej ochronie gatunkowej.

Przy okazji polecamy zapoznać się z artykułami:


Źródło

1. https://en.wikipedia.org/wiki/Greater_flamingo [dostęp: 8.10.2024].

© Źródło zdjęcia głównego: Wikimedia Commons. Autor: Aranyaparva. Licencja: CC BY-SA 4.0.

Jeśli podzielasz naszą misję i chciałbyś wesprzeć nasze działania, możesz to zrobić:

Z góry dziękujemy za okazaną nam pomoc!

Zobacz również

Popularne artykuły

Skip to content
facebook facebook facebook
x Chcę pomócChcę pomóc