Cydippida jest grupą zwierząt reprezentującą rząd żebropławów. Przedstawicieli tej grupy wyróżnia oryginalny, kulisty lub owalny, kształt ciała. Do ich charakterystycznych cech należą także rozgałęzione czułki, które zwierzę w razie potrzeby może chować w specjalnych kieszeniach zlokalizowanych po obu stronach gardzieli. Co istotne, Cydippida nie są organizmami monofiletycznymi, To oznacza, że przedstawiciele tej grupy pochodzą z kilku wspólnych przodków.
Anatomia
Ciała Cydippida mogą mieć rozmaite kształty. Niektóre organizmy przypominają kulę. Inne natomiast są bardziej cylindryczne albo jajowate. Przykładem może być żebropław groszkówka (Pleurobrachia pileus). To jedyny gatunek żebropława, który zamieszkuje naturalnie wody Morza Bałtyckiego. Jego przezroczyste ciało przybiera kształt jaja z otworem gębowym zlokalizowanym na węższym końcu. Po obu bokach ciała znajdują się długie, cienkie czułki, które zwierzę często chowa w specjalnych pochewkach. Niektóre gatunki Cydippida charakteryzują się natomiast bardziej spłaszczonym ciałem.
Czułki żebropławów mogą być proste. Znacznie częściej spotyka się jednak osobniki z czułkami mającymi liczne drobne odgałęzienia, określane mianem tentilli. Czułki oraz odchodzące od nich tentille pomagają żebropławom w łapaniu i unieruchamianiu ofiary. Jest to możliwe dzięki pokrywającym je gęsto koloblastom, czyli mikroskopijnym komórkom o właściwościach klejących. W skład koloblastów wchodzą trzy elementy: wypełniona substancją klejącą główka, łodyżka służąca do zakotwiczania komórki, a także spiralne włókno owijające się wokół łodygi. Nie do końca wiadomo, jaką funkcję w koloblaście pełni spiralne włókno. Na ogół uważa się, że ma ono za zadanie uniemożliwić złapanej przez Cydippida ofierze skuteczną ucieczkę.
U niektórych gatunków żebropławów, na przykład przedstawicieli rodzaju Haeckelia, obserwuje się tendencje do wbudowywania w swoje czułki parzydełek pochodzących od uśmierconych i skonsumowanych meduz.
Wśród Cydippida znacząco wyróżniają się także przedstawiciele rodzaju Euplokamis. Ich tentille składają się z prążkowanych mięśni. Tentille te w stanie spoczynku są zwinięte. U innych żebropławów natomiast w tej sytuacji ulegają wydłużeniu.
Tentille Euplokamis podczas łapania ofiar wykonują różne rodzaje ruchów. Mogą one rozwijać się w błyskawicznym tempie oraz owijać wokół schwytanego zwierzęcia. Często wykonują one także ruchy wijące, które upodabniają je do małych robaków. To służy przyciągnięciu potencjalnych ofiar.
Za szybkie rozwijanie się tentilli odpowiadają mięśnie prążkowane, które kurczą się, żeby poruszyć tentille. Z kolei, gdy tentille się wiją, pomagają im mięśnie gładkie. Owijanie się tentilli wokół ofiary to po prostu ich powrót do stanu spoczynku, ale czasem mięśnie gładkie pomagają mocniej ścisnąć złapaną ofiarę.
Ciała Cydippida wyposażone są w osiem rzędów grzebieni, które biegną równomiernie od otworu gębowego do przeciwnych końców ciała. Grzebienie wykonują ruchy przypominające meksykańską falę.
Źródło
1. https://en.wikipedia.org/wiki/Cydippida [dostęp: 10.09.2024].
© Źródło zdjęcia głównego: Wikimedia Commons. Autor: Elisabeth Calvert. Licencja: domena publiczna.
