Cliona delitrix to gatunek gąbki z rodziny Clionaidae. Charakterystyczną cechą przedstawicieli tego gatunku jest zdolność do drążenia zarówno w miękkim, jak i twardym podłożu. Gąbka występuje naturalnie w wodach Morza Karaibskiego oraz Zatoki Meksykańskiej. Można ją spotkać na stosunkowo niewielkich głębokościach.
Opis
Cliona delitrix prowadzi osiadły tryb życia. Z reguły rozwija się na masywnych koralowcach. Rzadko natomiast atakuje korale rozgałęzione. Cliona delitrix może pokrywać powierzchnię ciała gospodarza albo wnikać do jego wnętrza. Niekiedy zasiedla też wapienne podłoża, takie jak muszle bądź skały.
Przedstawiciele gatunku Cliona delitrix zwykle osiągają rozmiary do jednego metra średnicy. Powierzchnia ich ciała pokryta jest tak większymi, jak i mniejszymi otworami. Te pierwsze zwane oscula mają średnicę od 10 do 30 mm. Otaczają je wyraźnie zaznaczające się krawędzie. Średnica mniejszych otworów wynosi natomiast od 2 do 5 mm. Gąbki zazwyczaj mają czerwony albo ciemnopomarańczowy kolor.
Występowanie i siedlisko
Obszar naturalnego występowania Cliona delitrix rozciąga się od Kuby i Meksyku na północy aż po Wenezuelę i Brazylię na południu. Gąbka zamieszkuje basen Morza Karaibskiego oraz Zatoki Meksykańskiej. Preferuje płytkie miejsca o głębokości nieprzekraczającej 4 metrów. Liczne jej populacje odnotowuje się w bardziej zanieczyszczonych rejonach wód.
Biologia
Cliona delitrix żyje na przedstawicielach wybranych gatunków koralowców. Do jej ulubionych gospodarzy należą Siderastrea siderea, Diploria labyrinthiformis oraz Montastraea cavernosa. Gąbka pełni funkcję filtratora. Przepływająca przez znajdujące się wewnątrz jej ciała kanały i komory woda zostaje oczyszczona z różnych osadów, grzybów oraz drobnoustrojów chorobotwórczych. Przefiltrowana ciecz wydostaje się z gąbki poprzez osculę. Ciała niektórych osobników Cliona delitrix zasiedla niewielki koralowiec Parazoanthus parasiticus.
Cliona delitrix zalicza się do gatunków obojnaczych. Każdy osobnik wykazuje zdolność do wytwarzania zarówno plemników, jak i komórek jajowych. Wypuszczane przez niego gamety męskie pływają przez jakiś czas w wodzie. Jeśli zostaną wchłonięte przez ciało innej gąbki, wówczas dochodzi do zapłodnienia.
Larwy najpierw rozwijają się wewnątrz gąbki. Następnie zostają przez nią wydalone i stają się częścią planktonu. Przez kilka tygodni dryfują w wodzie, a potem osadzają się na morskim dnie. Wydzielany przez larwy kwas rozpuszcza wapienne powierzchnie. Dzięki temu młodociane osobniki zyskują sprzyjające warunki do osiedlenia się zarówno na danym podłożu, jak i w jego wnętrzu.
Zasiedlające wnętrze koralowców gąbki wypełniają całą powierzchnię wokół siebie pomarańczową substancją. Wraz z powiększaniem się rozmiarów ciała gąbki rośnie ryzyko obumarcia organizmu gospodarza. Mniejsze koralowce z biegiem czasu z reguły zostają w całości pochłonięte przez Cliona delitrix.
Po uśmierceniu koralowca gąbka nadal rozwija się w jego wnętrzu. Równocześnie rozprzestrzenia się na całą powierzchnię ciała gospodarza. Proces ten może jednak zostać zahamowany w sytuacji gdy na koralowcu bytują glony. Po obumarciu i rozpadnięciu się ciała skolonizowanego korala fragmenty gąbki z wydrążonych tuneli zostają przetransportowane przez wodę do innego miejsca. W ten sposób Cliona delitrix rozmnaża się bezpłciowo.
Obecność Cliona delitrix zazwyczaj przyczynia się do drastycznego zmniejszenia liczebności korali masywnych w danym miejscu. W tych rejonach natomiast systematycznie wzrasta populacja koralowców rozgałęzionych.
Źródło
1. https://en.wikipedia.org/wiki/Cliona_delitrix [dostęp 04.09.2024].
© Źródło zdjęcia głównego (Cliona celata w Saint-Quay-Portrieux – to nie jest gąbka Cliona delitrix): Wikimedia Commons. Autor: Matthieu Sontag. Licencja: CC BY-SA 3.0.
