Harry Potter – magia czy wyobraźnia?

W dzisiejszym świecie czyta się coraz mniej. Statystycznemu Polakowi zdarza się przeczytać jedną książkę w ciągu roku (!)¹.

„Nie czytamy, bo nam się nie chce, nie mamy czasu, książki za drogie, książek za dużo i nie wiadomo, co wybrać. Nie czytamy, bo nie lubimy, oczy nas bolą, to nudne zajęcie i lepiej włączyć telewizor. Nasze dzieci nie czytają, bo tekst się nie rusza, nie wydaje dźwięków i nie strzela. Bo w domu jest tylko książka kucharska rozdawana bezpłatnie w hipermarkecie. Do biblioteki nie chodzimy, bo tam kurz i niekończące się regały. Bo nie ma obok nas biblioteki, bo…”² – każdy może dopisać swój powód.

Uwstecznienie intelektualne społeczeństwa spowodowane jest w dużej mierze rozwojem techniki. Kiedyś człowiek po prostu musiał się rozwijać, obecnie coraz więcej robią za nas maszyny, wspierając tym samym najnowszy trend dzisiejszych czasów – masowe lenistwo. Nic więc dziwnego, że gdy pojawiają się książki takie jak „Życie i śmierć”, „Potępiona”, „Magiczne drzewo”, „Zmierzch” czy „Harry Potter”, które napisane są w taki sposób, że dzieci i młodzież nie mogą się od nich oderwać, dorośli cieszą się, że ich pociechy w końcu zainteresowały się jakąś literaturą. Tymczasem przez te i inne pozycje są one wprowadzane w arkana czarnej magii, spirytyzmu i fascynacji światem duchów, które ukazywane są jako coś zupełnie niegroźnego i dostępnego dla każdego.

Aktualnie szeroki wachlarz technik okultystycznych uczących, w jaki sposób osiągnąć osobiste korzyści, jest dostępny w rozmaitych księgarniach, antykwariatach, bibliotekach publicznych, Internecie, mediach, a nawet (o zgrozo!) w szkołach. Dziesiątki lektur szkolnych zaszczepia w dzieciach pragnienie posiadania magicznych mocy oraz zachwyt nad możliwościami, jakie one dają.

Fenomen Harry’ego Pottera

Spośród wszystkich dostępnych dziś na rynku pozycji książkowych, największą popularnością cieszy się seria dotycząca Harrego Pottera³ – sieroty, który po śmierci rodziców wychowywany jest przez wujostwo – Petunię i Vernona Dursley’ów. Chłopak, mówiąc łagodnie, nie jest przez nich lubiany. Kiedy w wieku 11 lat dowiaduje się, że jest potomkiem dwójki potężnych czarodziejów i otrzymuje zaproszenie do Hogwartu, szkoły magii i czarnoksięstwa, rozpoczyna przygodę swojego życia. W miarę dorastania coraz bardziej doskonali swoje magiczne zdolności, by w końcu stać się jednym z najpotężniejszych czarodziejów wszech czasów.

Książki autorstwa J. K. Rowling doczekały się ekranizacji i cieszyły się jeszcze większym wzięciem niż wersja papierowa. Dochód ze sprzedaży biletów wyniósł prawie 8 mln dolarów, czyniąc cykl filmów o młodym magu najbardziej kasowym w historii⁴.

Trzeba przyznać, że hollywoodzki sposób prezentacji magii i czarów jest bardzo pociągający i ekscytujący. Najnowsze efekty specjalne i techniki komputerowe dodatkowo intensyfikują przekaz tych i podobnych im książek, czyniąc okultyzm jeszcze bardziej atrakcyjnym i przyciągającym uwagę nastolatków.

Ale czy tak naprawdę jest się czym niepokoić? Toż to tylko fantazja. Dzieci przecież potrafią rozróżnić fikcję od rzeczywistości. Niestety, nie jest to prawda. „Małe dzieci nie potrafią odróżnić prawdy od fałszu, fikcji od rzeczywistości. Wyobraźnia dziecka jest zbyt bujna i słabo kontrolowana, aby potrafiło ono odróżnić realność od wyobraźni. Zmyślają różne fakty, wydarzenia, przeżywają czytane bajki, jakby działy się naprawdę, postacie ze świata baśni, fantazji przenoszą do świata realnego”⁵. Dzieci utożsamiają się z fikcyjnymi postaciami i pragną żyć ich życiem i doświadczyć tego, co oni. A stąd już prosta droga do zgłębienia tajników czarnej magii⁶.

W przypadku Harrego Pottera sprawa przedstawia się inaczej: chociaż sami bohaterowie są wymyślonymi postaciami, to jednak obrzędy i techniki okultystyczne, którymi się posługują są stuprocentowo prawdziwe⁷. Książki Rowling pełne są okultystycznych symboli, mitologicznych stworów i czarów, a także licznych nawiązań do pogaństwa, religii celtyckich, druidyzmu i satanizmu. Zawierają dokładny instruktaż, w jaki sposób rzucać klątwy, przygotowywać magiczne eliksiry, wróżyć i kontaktować się z duchami. Uczą relatywizmu, kłamstwa, zemsty i oszustwa. Ponadto mieszczą w sobie opisy składania ofiar z ludzi, wysysania krwi z martwych zwierząt, a nawet mordowania pod wpływem opętania przez istoty duchowe. Czy zatem istotnie jest to nieszkodliwa lektura dla naszych dzieci? Śmiem szczerze w to wątpić.

Polecamy również następujące artykuły:

• Jedność duszy i ciała w Biblii
• Marihuana w starożytnym Izraelu: prawda czy mit?
• Czy naszej cywilizacji grozi depopulacja?

Przypisy

1. Por. K. Sulej, S. Chutnik, Dlaczego statystyczny Polak czyta tylko jedną książkę w roku?, WysokieObcasy.pl, 26.09.2015, http://www.wysokieobcasy.pl/wysokie-obcasy/1,100865,18895241,karolina-sulej-sylwiachutnik.html?disableRedirects=true  [dostęp: 25.03.2025].
2. Tamże.
3. Książki z tej serii osiągnęły rekordy sprzedawalności. Zostały wydane w ponad 200 krajach świata w nakładzie 100 mln egzemplarzy i przetłumaczone na 40 różnych języków!
4. Zob. [Filmy Harry Potter], https://pl.wikipedia.org/wiki/Harry_Potter_(seria_film%C3%B3w) [dostęp: 25.03.2025].
5. Kłamstwo u dziecka, http://www.przedszkole74.szczecin.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=130:kamstwo-u-dziecka&catid=48:dla-rodzicow&Itemid=63 [dostęp: 04.09.2016].
6. Przerażające jest to, że w wielu księgarniach, w których miałem okazję być, są do nabycia podręczniki dla dzieci uczące, jak wróżyć, rzucać zaklęcia itp. A zatem dostęp do tego typu materiałów jest stosunkowo łatwy. Istnieje również wiele stron internetowych, z których dzieci mogą czerpać informacje na temat technik okultystycznych lub otrzymywać mailowo kursy szkoleniowe z zakresu czarnoksięstwa.
7. Nawet sama J. K. Rowling przyznaje, że korzystała z okultystycznej literatury, tłumacząc, że chciała przedstawić zło w jego prawdziwej a nie „tekturowej” formie. Więcej na ten temat można dowiedzieć się z materiału filmowego Harry Potter – Czary w nowym opakowaniu dostępnego do nabycia tutaj: https://czytam.pl/harry-potter-czary-w-nowym-opakowaniu-dvd-matrisciana-caryl-720556 [dostęp: 2.04.2025].

© Źródło zdjęcia głównego: Canva.