Darwinowska ewolucja zakłada, że istniał jeden przodek dla wielu różnych potomków. Ci z kolei rozdzielili się na odrębne gatunki, które nie mogą się ze sobą krzyżować i rozmnażać. Jednak pewna hybryda pokazała, że koncepcja ta kłóci się z rzeczywistością.
Wołowata hybryda
Starożytne rzeźby, naskalne malarstwo oraz pogrzebane kości ukazują dawne europejskie typy bydła. Jedne posiadały duże rogi tura – wymarłego przodka niektórych ras bydła domowego – inne duże garby żubrów, a jeszcze inne wyglądały jak hybrydy między tymi dwoma gatunkami.
W Nature Communications opublikowano badanie, w którym zespół naukowców przeanalizował jądrowe i mitochondrialne sekwencje DNA wyekstrahowane z wielu starożytnych europejskich kości bydlęcych1. Zidentyfikowano trzy gatunki: tura leśnego, żubra stepowego (również gatunek wymarły) oraz tajemniczy gatunek hybrydowy, który nazwano „Bizonem Higgsa” (nawiązując do tajemniczej elementarnej cząstki zwanej bozonem Higgsa2).
Następnie naukowcy oznaczyli dla każdej kości wiek radiowęglowy. I wtedy ukazał się wzorzec, którego się nie spodziewali. Mianowicie, tajemnicze hybrydowe gatunki dominowały w europejskim krajobrazie przez pewien czas, potem ustąpiły miejsca żubrowi stepowemu, aby następnie znów wielokrotnie odzyskiwać dominację.
Potem naukowcy z pomocą archeologów zidentyfikowali malowidła jaskiniowe przedstawiające żubra stepowego i tajemnicze bydlę podobne do bizona amerykańskiego, które miało krótsze rogi i mniejszy garb niż żubr stepowy. Co ciekawe, sekwencje DNA tajemniczego wołu wykazały mieszankę tura i żubra stepowego. A zatem wołowata hybryda pasowała do mieszanych cech bydlęcia z naskalnych rysunków.
Hybryda zaskoczyła naukowców
Starszy autor raportu z Nature Communications, profesor Alan Cooper, powiedział:
„Właściwie to tur i żubr robią rzeczy, których nie powinni robić razem, i tworzą zupełnie nowy gatunek. I on przetrwał, co jest przedziwne”3.
Oraz:
„Stwierdzenie, że hybrydyzacja doprowadziła do powstania zupełnie nowego gatunku, było prawdziwą niespodzianką – ponieważ tak naprawdę nie powinno się to zdarzyć u ssaków”4.
Najwyraźniej starożytne bydło nie wiedziało nic o tym, że ze względu na ewolucyjne koncepcje nie wolno mu się łączyć z innymi gatunkami w ramach tego samego podstawowego rodzaju stworzeń.
Co więcej, takie mieszanki nadal się zdarzają! Hybrydy bydła rasy Texas Longhorn i bizona amerykańskiego spotkać można w Wichita Mountains Wildlife Refuge w środkowej Oklahomie.
Kogo hybryda nie zaskoczyła?
Kreacjoniści uważają hybrydyzację w obrębie rodzaju za normalną, a nie przedziwną. Księga Rodzaju mówi o tym, że Bóg stworzył zwierzęta według ich rodzajów. Sugeruje to potencjał do “wdrażania” zmian cech w każdym pokoleniu bez utraty podstawowych form5, w przeciwieństwie do oczekiwanej przez naukowców ewolucyjnych jednokierunkowej drogi do nowego i stabilnego gatunku. Perspektywa biblijna pozwala na powstawanie zaprojektowanych odmian.
Przypisy
- Soubrier, J., et al. 2016. Early cave art and ancient DNA record the origin of European bison. Nature Communications. 7: 13158.
- Hebert, J. The Higgs Boson: A Blow to Christianity? Creation Science Update. Posted on icr.org July 13, 2012; dostęp: 25.10.2022.
- Higgs Bison research. Australian Centre for Ancient DNA (ACAD). Published on youtube.com October 18, 2016; dostęp: 25.10.2022.
- The Higgs Bison—mystery species hidden in cave art. University of Adelaide News. Posted on adelaide.edu.au October 19, 2016; dostęp: 25.10.2022.
- Criswell, D. 2009. Speciation and the Animals on the Ark. Acts & Facts. 38 (4): 10.
Opracowano na podstawie: B. Thomas, „Cattle-Bison Hybrid Stomps On Evolutionary Expectations”, opublikowane na icr.org 7 listopada 2016.
