Większość skamieniałości to najczęściej tylko fragmenty pradawnych stworzeń. Dlatego ukazują one jedynie odrobiny starożytnego życia. Ale jedno z odkryć zawiera bardzo wyrazisty przekaz na temat swojego pochodzenia. Chodzi o pewną paproć i jej chromosomy.
Chromosomy ze Szwecji
Odnaleziona w jurajskiej skale w Szwecji skamieniała łodyga paproci dostarczyła naukowcom znakomity materiał do badań. Woda bogata w minerały wniknęła w tkanki rośliny tak szybko, że nie zdążyły nawet zacząć się rozpadać. Spektakularnie zachowany długosz królewski (rodzina: długoszowate) został opisany w Science przez trzech autorów ze Szwecji1.
Naukowcy pocięli skamieniałą łodygę na cienkie plasterki, które umieścili pod mikroskopem. W ten sposób mogli zaobserwować zachowaną cytoplazmę związaną z błoną komórkową, cząsteczki cytozolu, amyloplasty oraz jądra komórek z jąderkami. Ponadto odkryli tam również zamrożone chromosomy będące w różnych fazach podziału komórki – w profazie, metafazie, telofazie i prawdopodobnie anafazie.
Wniosek naukowców
Badacze porównali skamieniałe chromosomy z chromosomami żyjących obecnie długoszy królewskich. Okazało się, że nie ma między nimi żadnej różnicy. Po 180 milionach lat działania doboru naturalnego korzystnych mutacji nie powstała ani jedna zmiana w tej paproci?
Autorzy napisali:
„Przedstawiamy tutaj bezpośrednie dowody paleontologiczne na długotrwały zastój genomowy w tej rodzinie w postaci zwapniałego kłącza rośliny długoszowatej z dolnej jury w Szwecji, z nieskazitelnie zachowaną zawartością komórkową, w tym jądrami i chromosomami”1.
Podkreślili również, że jest to “godny uwagi przykład ewolucyjnego zastoju wśród roślin”1.
Ale czy „ewolucyjny zastój” nie jest oksymoronem? Jak można całkowity brak ewolucji interpretować w sposób ewolucyjny? Przecież ewolucja oznacza ciągłą zmianę…
Chromosomy niezgodne ze standardowym paradygmatem
Ciekawe jest to, że zgodnie z ewolucyjnym paradygmatem w ciągu powyższych 180 milionów lat jakieś małe futerkowe ssaki zamieniły się w ludzi. Ale żaden chromosom długosza królewskiego nie uległ jakiejkolwiek zmianie. A zatem jest jakiś problem z tymi rzekomymi milionami lat.
Jak więc można wyjaśnić podobieństwo między obecnie żyjącym gatunkiem tej paproci a jego skamieniałym odpowiednikiem? Wygląda na to, że jego przodkami były paprocie, które Bóg stworzył kilka tysięcy lat temu wraz z innymi roślinami, jak sprawozdaje Księga Rodzaju2.
Przypisy
- Bomfleur, B., S. McLaughlin, and V. Vajda. 2014. Fossilized Nuclei and Chromosomes Reveal 180 Million Years of Genomic Stasis in Royal Ferns. Science. 343 (6177): 1376-1377.
- Rdz 1:12.
Opracowano na podstawie: B. Thomas, „Fossil plant chromosomes look modern”, opublikowane na icr.org 16 kwietnia 2014.
.jpg){kind=link}