Keratella cochlearis jest przedstawicielem gatunku zaliczanego do rodziny wrotek (Rotifera). Zwierzę to występuje powszechnie na całym świecie. Jest doskonale przystosowane do życia zarówno w wodach słodkich, jak i morskich. Przeciętna długość życia pojedynczej wrotki wynosi kilka tygodni.
Opis
Ciała Keratella cochlearis pokryte są owalną loriką, która pełni funkcję pancerza ochronnego. W jego przedniej części widoczne są trzy pary kolców, z których każda wygląda nieco inaczej. Kolce w jednej parze zbiegają się ku sobie, w kolejnej są wykrzywione w części brzusznej, a w ostatniej rozkładają się na boki. Wrotka ma też jedno czerwone oko.
W przedniej części ciała można również dostrzec otwór gębowy w kształcie lejka. Otoczony jest on ze wszystkich stron charakterystycznymi rzęskami. Wprawione w ruch wirujący rzęski umożliwiają zwierzęciu zdobywanie pokarmu. Pełnią też funkcję lokomocyjną. Dzięki nim wrotka może swobodnie przemieszczać się w wodzie.
Niektórzy przedstawiciele Keratella cochlearis mają długi kolec zlokalizowany w tylnej części ciała. U innych natomiast nie stwierdza się obecności takiego kolca. Wszystkie osobniki pozbawione są nóg.
Występowanie
Zasięg występowania wrotki jest bardzo szeroki. Zasiedla ona różne cieki i zbiorniki wodne. Keratella cochlearis często spotkać można zarówno w wodach słonych, jak i słodkich. Uważa się, że jest to najbardziej rozpowszechniony gatunek wrotki na całym świecie.
Cykl życia
Keratella cochlearis są rozdzielnopłciowe. Dymorfizm płciowy u tego gatunku jest wyraźnie zaznaczony. Przejawia się on głównie w większych rozmiarach ciała samic w porównaniu do osobników płci męskiej.
Keratella cochlearis z reguły rozmnażają się poprzez dzieworództwo. W takiej sytuacji jajo wytwarzane przez osobnika płci żeńskiej nie wymaga zapłodnienia. Zawiera ono bowiem pełen zestaw chromosomów. Samica opiekuje się jajem aż do momentu wyklucia się z niego wrotki. Młody osobnik wyglądem przypomina dorosłego. Różni się od niego tylko wielkością.
Niedojrzałe wrotki mogą być wyposażone w kolec umieszczony w tylnej części ciała. Takie osobniki zalicza się do kategorii typica. Osobniki pozbawione kolca należą natomiast do kategorii tecta. Kolec zazwyczaj pojawia się u zwierząt szczególnie narażonych na stanie się ofiarą drapieżnika. Obecność tego narządu uzależniona jest także od pory roku. W zimie wylęga się więcej wrotek typica. Osobniki tecta dominują natomiast w okresie letnim.
Istnieje możliwość wydawania na świat młodych z kolcem przez samice pozbawione tego narządu. Nierzadko zdarza się też sytuacja wykluwania się młodych zaliczanych do tecta z jaj złożonych przez matkę należącą do typica.
Keratella cochlearis mogą też rozmnażać się płciowo. W takiej sytuacji samica wytwarza jaja o zmniejszonej liczbie chromosomów. Z tych jaj mogą wykluć się młode osobniki dopiero wówczas, gdy dojdzie do ich zapłodnienia.
Źródło
1. https://en.wikipedia.org/wiki/Keratella_cochlearis [dostęp: 19.09. 2024].
© Źródło zdjęcia głównego: Wikimedia Commons. Autor: Анна Титова. Licencja: CC BY 4.0.
