Milnesium alpigenum jest jednym z gatunków niesporczaka zaliczanym do typu Tardigrada. Przedstawiciele tego gatunku są blisko spokrewnieni z Milnesium tardigradum oraz innymi gatunkami z rodzaju Milnesium. Odkrywcą gatunku Milnesium alpigenum jest niemiecki lekarz i zoolog Christian Gottfried Ehrenberg. Badacz ten także jako pierwszy przygotował opis tego gatunku. Miało to miejsce w 1853 roku.
Przedstawiciele Milnesium alpigenum – podobnie jak większość niesporczaków – należą do zwierząt wszystkożernych. Głównym składnikiem ich diety są niewielkie glony, a także wrotki oraz nicienie.
Historia i taksonomia
Ehrenberg po odkryciu Milnesium alpigenum w 1853 roku uznał ten gatunek za odrębny od innych gatunków z rodzaju Milnesium. Jednak większość naukowców nie podzieliła jego zdania. Główną przyczyną tego stanu rzeczy stało się duże podobieństwo morfologiczne Milnesium alpigenum do przedstawicieli odkrytego kilkanaście lat wcześniej gatunku Milnesium tardigradum.
Nieuznanie Milnesium alpigenum za osobny gatunek wynikało głównie z żywionego przez XIX-wiecznych badaczy przekonania, że najważniejszym kryterium różnicowania niesporczaków powinna być fizjologia (a nie wygląd zewnętrzny). Pogląd ten obalono dopiero na początku XX wieku. Przyczyniły się do tego przeprowadzone w tym czasie badania wskazujące na minimalne różnice w budowie ciała pomiędzy przedstawicielami poszczególnych gatunków niesporczaków.
Do powszechnego uznania przez naukowców odrębności gatunku Milnesium alpigenum od innych gatunków niesporczaków doszło w 1928 roku. Stało się to za sprawą Ernsta Marcusa, który przeprowadził badania porównawcze Milnesium alpigenum, Milnesium quadrifidum i Milnesium tardigradum. Wspomniane analizy wykazały subtelne różnice w strukturze DNA przedstawicieli poszczególnych gatunków oraz w budowie ich pazurów. Dzięki temu Milnesium alpigenum został ostatecznie uznany za odrębny gatunek. Przy okazji stwierdzono też możliwość krzyżowania się reprezentantów wymienionych gatunków. Szanse na wydanie zdrowego, żywego potomstwa w takiej sytuacji są jednak minimalne.
Morfologia
Milnesium alpigenum wyróżnia się symetrycznym, lekko zaokrąglonym ciałem, od którego odchodzi osiem odnóży (po cztery z każdej strony). Każde z tych odnóży zakończone jest pazurami wykorzystywanymi przez niesporczaka do przytrzymywania się podłoża. Milnesium alpigenum osiągają różną wielkość. Największe osobniki mają zazwyczaj około 0,7 mm długości.
Niesporczaki z reguły przemieszczają się wraz z nurtem wody. Mogą też płynąć pod prąd. W takiej sytuacji trzy pierwsze pary odnóży wykorzystywane są do generowania napędu w wodzie. Ostatnia para służy natomiast danemu osobnikowi do odpychania się od powierzchni wody.
Niesporczaki są wyjątkowo odporne na niesprzyjające warunki środowiskowe, takie jak ekstremalnie wysokie i niskie temperatury, a także promieniowanie o dużym natężeniu. Doskonale wytrzymują także długie (czasem wynoszące kilka lat) okresy bez pożywienia czy wody. Jest to możliwe dzięki zdolności do przechodzenia w stan kryptobiozy, czyli tzw. życia ukrytego. Podczas tego stanu ich metabolizm ulega znacznemu spowolnieniu.
Morfologia specyficzna dla rodzaju
Milnesium alpigenum wyróżnia się pewnymi specyficznymi cechami. Są to:
- konfiguracja pazurów – po 3 na każdym odnóżu,
- brak zmian w układzie pazurów w trakcie dojrzewania,
- symetryczny kształt ciała.
Niesporczaki tego gatunku występują powszechnie w regionie palearktycznym. Zazwyczaj rozmnażają się poprzez partenogenezę (czyli bez konieczności zapłodnienia jaj). Od blisko spokrewnionych z nimi osobników Milnesium tardigradum odróżnia je przede wszystkim inna konfiguracja pazurów.
Siedlisko
Naturalny obszar występowania Milnesium alpigenum to tereny Europy i Azji. Żyje w podobnych ekosystemach, jak inne niesporczaki. Preferuje przede wszystkim wody morskie. Spotyka się go zarówno w głębinach wodnych, jak i w strefach przybrzeżnych. Zasiedla także wilgotne tereny lądowe.
Rozmnażanie
Milnesium alpigenum – tak jak inne niesporczaki – może rozmnażać się zarówno płciowo, jak i bezpłciowo poprzez partenogenezę. Dzięki temu pierwszemu sposobowi rozmnażania się kolejne pokolenia osobników mają bardziej zróżnicowaną pulę genową. To korzystnie wpływa na stan ich zdrowia i zdolność do przetrwania trudnych warunków środowiskowych. Dzieworództwo natomiast sprzyja szybkiemu zwiększeniu liczby osobników na danym terenie.
Cykl rozrodczy
Podczas rozmnażania płciowego samice składają do 12 jaj, które przez jakiś czas pozostają w oskórku po wylinieniu. Z zapłodnionych zewnętrznie jaj wylęgają się młode osobniki. Zwykle ma to miejsce w terminie od 5 do 16 dni od złożenia jaj. Larwy przed osiągnięciem pełnej dojrzałości muszą przejść kilkukrotnie proces linienia.
Źródło
1. https://en.wikipedia.org/wiki/Milnesium_alpigenum [dostęp: 09.09.2024].
© Źródło zdjęcia głównego: Wikimedia Commons. Autor: Hoddyfool. Licencja: CC BY-SA 4.0.
